زود کبریت بدین سودا سپار ** تا نه دوزخ بر تو تازد نه شرار

گویدش جنت گذر کن هم‌چو باد ** ورنه گردد هر چه من دارم کساد

که تو صاحب‌خرمنی من خوشه‌چین ** من بتی‌ام تو ولایت‌های چین

هست لرزان زو جحیم و هم جنان ** نه مر این را نه مر آن را زو امان

رفت عمرش چاره را فرصت نیافت ** صبر بس سوزان بدت وجان بر نتافت 4615

مدتی دندان‌کنان این می‌کشید ** نارسیده عمر او آخر رسید

صورت معشوق زو شد در نهفت ** رفت و شد با معنی معشوق جفت

گفت لبسش گر ز شعر و ششترست ** اعتناق بی‌حجابش خوشترست

من شدم عریان ز تن او از خیال ** می‌خرامم در نهایات الوصال

این مباحث تا بدین‌جا گفتنیست ** هرچه آید زین سپس بنهفتنیست 4620

ور بگویی ور بکوشی صد هزار ** هست بیگار و نگردد آشکار

تا به دریا سیر اسپ و زین بود ** بعد ازینت مرکب چوبین بود

مرکب چوبین به خشکی ابترست ** خاص آن دریاییان را رهبرست

این خموشی مرکب چوبین بود ** بحریان را خامشی تلقین بود

هر خموشی که ملولت می‌کند ** نعره‌های عشق آن سو می‌زند 4625

تو همی‌گویی عجب خامش چراست ** او همی‌گوید عجب گوشش کجاست

من ز نعره کر شدم او بی‌خبر ** تیزگوشان زین سمر هستند کر

آن یکی در خواب نعره می‌زند ** صد هزاران بحث و تلقین می‌کند

این نشسته پهلوی او بی‌خبر ** خفته خود آنست و کر زان شور و شر

وان کسی کش مرکب چوبین شکست ** غرقه شد در آب او خود ماهیست 4630

نه خموشست و نه گویا نادریست ** حال او را در عبارت نام نیست

نیست زین دو هر دو هست آن بوالعجب ** شرح این گفتن برونست از ادب

این مثال آمد رکیک و بی‌ورود ** لیک در محسوس ازین بهتر نبود

متوفی شدن بزرگین از شه‌زادگان و آمدن برادر میانین به جنازه‌ی برادر کی آن کوچکین صاحب‌فراش بود از رنجوری و نواختن پادشاه میانین را تا او هم لنگ احسان شد ماند پیش پادشاه صد هزار از غنایم غیبی و غنی بدو رسید از دولت و نظر آن شاه مع تقریر بعضه

کوچکین رنجور بود و آن وسط ** بر جنازه‌ی آن بزرگ آمد فقط

شاه دیدش گفت قاصد کین کیست ** که از آن بحرست و این هم ماهیست 4635