دام را بدران بسوزان دانه را ** باز کن درهای نو این خانه را

چون تو عاشق نیستی ای نرگدا ** هم‌چو کوهی بی‌خبر داری صدا

کوه را گفتار کی باشد ز خود ** عکس غیرست آن صدا ای معتمد 4660

گفت تو زان سان که عکس دیگریست ** جمله احوالت به جز هم عکس نیست

خشم و ذوقت هر دو عکس دیگران ** شادی قواده و خشم عوان

آن عوان را آن ضعیف آخر چه کرد ** که دهد او را به کینه زجر و درد

تا بکی عکس خیال لامعه ** جهد کن تا گرددت این واقعه

تا که گفتارت ز حال تو بود ** سیر تو با پر و بال تو بود 4665

صید گیرد تیر هم با پر غیر ** لاجرم بی‌بهره است از لحم طیر

باز صید آرد به خود از کوهسار ** لاجرم شاهش خوراند کبک و سار

منطقی کز وحی نبود از هواست ** هم‌چو خاکی در هوا و در هباست

گر نماید خواجه را این دم غلط ** ز اول والنجم بر خوان چند خط

تا که ما ینطق محمد عن هوی ** ان هو الا بوحی احتوی 4670

احمدا چون نیستت از وحی یاس ** جسمیان را ده تحری و قیاس

کز ضرورت هست مرداری حلال ** که تحری نیست در کعبه‌ی وصال

بی‌تحری و اجتهادات هدی ** هر که بدعت پیشه گیرد از هوی

هم‌چو عادش بر برد باد و کشد ** نه سلیمانست تا تختش کشد

عاد را با دست حمال خذول ** هم‌چو بره در کف مردی اکول 4675

هم‌چو فرزندش نهاده بر کنار ** می‌برد تا بکشدش قصاب‌وار

عاد را آن باد ز استکبار بود ** یار خود پنداشتند اغیار بود

چون بگردانید ناگه پوستین ** خردشان بشکست آن بس القرین

باد را بشکن که بس فتنه‌ست باد ** پیش از آن کت بشکند او هم‌چو عاد

هود دادی پند که ای پر کبر خیل ** بر کند از دستتان این باد ذیل 4680

لشکر حق است باد و از نفاق ** چند روزی با شما کرد اعتناق

او به سر با خالق خود راستست ** چون اجل آید بر آرد باد دست