صید گیرد تیر هم با پر غیر ** لاجرم بی‌بهره است از لحم طیر

باز صید آرد به خود از کوهسار ** لاجرم شاهش خوراند کبک و سار

منطقی کز وحی نبود از هواست ** هم‌چو خاکی در هوا و در هباست

گر نماید خواجه را این دم غلط ** ز اول والنجم بر خوان چند خط

تا که ما ینطق محمد عن هوی ** ان هو الا بوحی احتوی 4670

احمدا چون نیستت از وحی یاس ** جسمیان را ده تحری و قیاس

کز ضرورت هست مرداری حلال ** که تحری نیست در کعبه‌ی وصال

بی‌تحری و اجتهادات هدی ** هر که بدعت پیشه گیرد از هوی

هم‌چو عادش بر برد باد و کشد ** نه سلیمانست تا تختش کشد

عاد را با دست حمال خذول ** هم‌چو بره در کف مردی اکول 4675

هم‌چو فرزندش نهاده بر کنار ** می‌برد تا بکشدش قصاب‌وار

عاد را آن باد ز استکبار بود ** یار خود پنداشتند اغیار بود

چون بگردانید ناگه پوستین ** خردشان بشکست آن بس القرین

باد را بشکن که بس فتنه‌ست باد ** پیش از آن کت بشکند او هم‌چو عاد

هود دادی پند که ای پر کبر خیل ** بر کند از دستتان این باد ذیل 4680

لشکر حق است باد و از نفاق ** چند روزی با شما کرد اعتناق

او به سر با خالق خود راستست ** چون اجل آید بر آرد باد دست

باد را اندر دهن بین ره‌گذر ** هر نفس آیان روان در کر و فر

حلق و دندان‌ها ازو آمن بود ** حق چو فرماید به دندان در فتد

کوه گردد ذره‌ای باد و ثقیل ** درد دندان داردش زار و علیل 4685

این همان بادست که امن می‌گذشت ** بود جان کشت و گشت او مرگ کشت

دست آن کس که بکردت دست‌بوس ** وقت خشم آن دست می‌گردد دبوس

یا رب و یا رب بر آرد او ز جان ** که ببر این باد را ای مستعان

ای دهان غافل بدی زین باد رو ** از بن دندان در استغفار شو

چشم سختش اشک‌ها باران کند ** منکران را درد الله‌خوان کند 4690