هم‌چو آن شیبان که از گرگ عنید ** وقت جمعه بر رعا خط می‌کشید

هم‌چو آن شیبان که از گرگ عنید ** وقت جمعه بر رعا خط می‌کشید 4815

تا برون ناید از آن خط گوسفند ** نه در آید گرگ و دزد با گزند

بر مثال دایره‌ی تعویذ هود ** که اندر آن صرصر امان آل بود

هشت روزی اندرین خط تن زنید ** وز برون مثله تماشا می‌کنید

بر هوا بردی فکندی بر حجر ** تا دریدی لحم و عظم از هم‌دگر

یک گره را بر هوا درهم زدی ** تا چو خشخاش استخوان ریزان شدی 4820

آن سیاست را که لرزید آسمان ** مثنوی اندر نگنجد شرح آن

گر به طبع این می‌کنی ای باد سرد ** گرد خط و دایره‌ی آن هود گرد

ای طبیعی فوق طبع این ملک بین ** یا بیا و محو کن از مصحف این

مقریان را منع کن بندی بنه ** یا معلم را به مال و سهم ده

عاجزی و خیره کن عجز از کجاست ** عجز تو تابی از آن روز جزاست 4825

عجزها داری تو در پیش ای لجوج ** وقت شد پنهانیان را نک خروج

خرم آن کین عجز و حیرت قوت اوست ** در دو عالم خفته اندر ظل دوست

هم در آخر عجز خود را او بدید ** مرده شد دین عجایز را گزید

چون زلیخا یوسفش بر وی بتافت ** از عجوزی در جوانی راه یافت

زندگی در مردن و در محنتست ** آب حیوان در درون ظلمتست 4830

رجوع کردن به قصه‌ی پروردن حق تعالی نمرود را بی‌واسطه‌ی مادر و دایه در طفلی

حاصل آن روضه چو باغ عارفان ** از سموم صرصر آمد در امان

یک پلنگی طفلکان نو زاده بود ** گفتم او را شیر ده طاعت نمود

پس بدادش شیر و خدمتهاش کرد ** تا که بالغ گشت و زفت و شیرمرد

چون فطامش شد بگفتم با پری ** تا در آموزید نطق و داوری

پرورش دادم مر او را زان چمن ** کی بگفت اندر بگنجد فن من 4835

داده من ایوب را مهر پدر ** بهر مهمانی کرمان بی‌ضرر

داده کرمان را برو مهر ولد ** بر پدر من اینت قدرت اینت ید

مادران را داب من آموختم ** چون بود لطفی که من افروختم

صد عنایت کردم و صد رابطه ** تا ببیند لطف من بی‌واسطه