گفت با قاضی و پس اندرز کرد ** بعد از آن جام شراب مرگ خورد

گفت با قاضی و پس اندرز کرد ** بعد از آن جام شراب مرگ خورد 4880

گفته فرزندان به قاضی کای کریم ** نگذریم از حکم او ما سه یتیم

سمع و طاعه میکنیم او راست دست ** آنچه او فرمود بر ما نافذست // ما چو اسماعیل ز ابراهیم خود ** سر نپیچیم ارچه قربان میکند

گفت قاضی هر یکی با عاقلیش ** تا بگوید قصه‌ای از کاهلیش

تا ببینم کاهلی هر یکی ** تا بدانم حال هر یک بی‌شکی 4885

عارفان از دو جهان کاهل‌ترند ** زانک بی شد یار خرمن می‌برند

کاهلی را کرده‌اند ایشان سند ** کار ایشان را چو یزدان می‌کند

کار یزدان را نمی‌بینند عام ** می‌نیاسایند از کد صبح و شام

هین ز حد کاهلی گویید باز ** تا بدانم حد آن از کشف راز

بی‌گمان که هر زبان پرده‌ی دلست ** چون بجنبد پرده سرها واصلست 4890

پرده‌ی کوچک چو یک شرحه کباب ** می‌بپوشد صورت صد آفتاب

گر بیان نطق کاذب نیز هست ** لیک بوی از صدق و کذبش مخبرست

آن نسیمی که بیایدت از چمن ** هست پیدا از سموم گولخن

بوی صدق و بوی کذب گول‌گیر ** هست پیدا در نفس چون مشک و سیر

گر ندانی یار را از ده‌دله ** از مشام فاسد خود کن گله 4895

بانگ حیزان و شجاعان دلیر ** هست پیدا چون فن روباه و شیر

یا زبان هم‌چون سر دیگست راست ** چون بجنبد تو بدانی چه اباست

از بخار آن بداند تیزهش ** دیگ شیرینی ز سکباج ترش

دست بر دیگ نوی چون زد فتی ** وقت بخریدن بدید اشکسته را

گفت دانم مرد را در حین ز پوز ** ور نگوید دانمش اندر سه روز 4900

وآن دگر گفت ار بگوید دانمش ** ور نگوید در سخن پیچانمش

گفت اگر این مکر بشنیده بود ** لب ببندد در خموشی در رود

مثل

آنچنان که گفت مادر بچه را ** گر خیالی آیدت در شب فرا

یا بگورستان و جای سهمگین ** تو خیالی بینی اسود پر ز کین