خاک شد صورت ولی معنی نشد ** هر که گوید شد تو گویش نه نشد

خاک شد صورت ولی معنی نشد ** هر که گوید شد تو گویش نه نشد 75

در جهان روح هر سه منتظر ** گه ز صورت هارب و گه مستقر

امر آید در صور رو در رود ** باز هم از امرش مجرد می‌شود

پس له الخلق و له الامرش بدان ** خلق صورت امر جان راکب بر آن

راکب و مرکوب در فرمان شاه ** جسم بر درگاه وجان در بارگاه

چونک خواهد که آب آید در سبو ** شاه گوید جیش جان را که ارکبوا 80

باز جانها را چو خواند در علو ** بانگ آید از نقیبان که انزلوا

بعد ازین باریک خواهد شد سخن ** کم کن آتش هیزمش افزون مکن

تا نجوشد دیگهای خرد زود ** دیگ ادراکات خردست و فرود

پاک سبحانی که سیبستان کند ** در غمام حرفشان پنهان کنند

زین غمام بانگ و حرف و گفت و گوی ** پرده‌ای کز سیب ناید غیر بوی 85

باری افزون کش تو این بو را به هوش ** تا سوی اصلت برد بگرفته گوش

بو نگه‌دار و بپرهیز از زکام ** تن بپوش از باد و بود سرد عام

تا نینداید مشامت را ز اثر ** ای هواشان از زمستان سردتر

چون جمادند و فسرده و تن‌شگرف ** می‌جهد انفاسشان از تل برف

چون زمین زین برف در پوشد کفن ** تیغ خورشید حسام‌الدین بزن 90

هین بر آر از شرق سیف‌الله را ** گرم کن زان شرق این درگاه را

برف را خنجر زند آن آفتاب ** سیلها ریزد ز کهها بر تراب

زانک لا شرقیست و لا غربیست او ** با منجم روز و شب حربیست او

که چرا جز من نجوم بی‌هدی ** قبله کردی از لیمی و عمی

تا خوشت ناید مقال آن امین ** در نبی که لا احب الا فلین 95

از قزح در پیش مه بستی کمر ** زان همی رنجی ز وانشق القمر

منکری این را که شمس کورت ** شمس پیش تست اعلی‌مرتبت

از ستاره دیده تصریف هوا ** ناخوشت آید اذا النجم هوی

خود مثرتر نباشد مه ز نان ** ای بسا نان که ببرد عرق جان