English    Türkçe    فارسی   

6
953-977

  • بعد از آن صدیق پیش مصطفی  ** گفت حال آن بلال با وفا 
  • Afterwards the Siddíq related to Mustafá the plight of the faithful Bilál,

  • کان فلک‌پیمای میمون‌بال چست  ** این زمان در عشق و اندر دام تست 
  • Saying, “That heaven-surveying nimble (spirit) of blessed wing is at this time in love (with thee) and in thy net.

  • باز سلطانست زان جغدان برنج  ** در حدث مدفون شدست آن زفت‌گنج  955
  • The Sultan's falcon is tormented by those owls; that grand treasure is buried in filth.

  • جغدها بر باز استم می‌کنند  ** پر و بالش بی‌گناهی می‌کنند 
  • The owls are doing violence to the falcon: they are tearing out his plumes and feathers though he is innocent.

  • جرم او اینست کو بازست و بس  ** غیر خوبی جرم یوسف چیست پس 
  • His only crime is this, that he is a falcon: after all, what is Joseph's crime except (that he had) beauty?

  • جغد را ویرانه باشد زاد و بود  ** هستشان بر باز زان زخم جهود 
  • The owl's origin and existence is (in) the wilderness; that is the cause of their Jewish (fanatical) anger against the falcon.

  • که چرا می یاد آری زان دیار  ** یا ز قصر و ساعد آن شهریار 
  • (They say), ‘Why art thou (always) making mention of yonder land, or of the palace and wrist of the Emperor?

  • در ده جغدان فضولی می‌کنی  ** فتنه و تشویش در می‌افکنی  960
  • Thou art behaving impudently in the owls’ village, thou art introducing dissension and disturbance (amongst us).

  • مسکن ما را که شد رشک اثیر  ** تو خرابه خوانی و نام حقیر 
  • Our dwelling-place, which is the envy of the empyrean, thou callest a wilderness and givest it the name of “vile.”

  • شید آوردی که تا جغدان ما  ** مر ترا سازند شاه و پیشوا 
  • Thou hast employed hypocrisy in order that our owls may make thee (their) king and leader.

  • وهم و سودایی دریشان می‌تنی  ** نام این فردوس ویران می‌کنی 
  • Thou art instilling into them a vain imagination and a mad fancy: thou art giving the name “ruin” to this Paradise.

  • بر سرت چندان زنیم ای بد صفات  ** که بگویی ترک شید و ترهات 
  • We will beat thy head so long, O (bird) of evil qualities, that thou wilt renounce this hypocrisy and nonsense.’

  • پیش مشرق چارمیخش می‌کنند  ** تن برهنه شاخ خارش می‌زنند  965
  • They (the Jews) are crucifying him (Bilál), his face to the East, and flogging his naked body with a thorny branch.

  • از تنش صد جای خون بر می‌جهد  ** او احد می‌گوید و سر می‌نهد 
  • The blood is spurting from his body in a hundred places, (whilst) he is crying ‘One!’ and bowing his head (in resignation).

  • پندها دادم که پنهان دار دین  ** سر بپوشان از جهودان لعین 
  • I admonished him often, saying, ‘Keep thy religion hidden, conceal thy secret from the accursed Jews.’

  • عاشق است او را قیامت آمدست  ** تا در توبه برو بسته شدست 
  • (But) he is a lover: to him the (spiritual) resurrection has come, so that the door of repentance has been shut on him.”

  • عاشقی و توبه یا امکان صبر  ** این محالی باشد ای جان بس سطبر 
  • Loverhood and repentance or (even) the possibility of patience—this, O (dear) soul, is a very enormous absurdity.

  • توبه کردم و عشق هم‌چون اژدها  ** توبه وصف خلق و آن وصف خدا  970
  • Repentance is a worm, while Love is like a dragon: repentance is an attribute of Man, while that (other) is an attribute of God.

  • عشق ز اوصاف خدای بی‌نیاز  ** عاشقی بر غیر او باشد مجاز 
  • Love is (one) of the attributes of God who wants nothing: love for aught besides Him is unreal,

  • زانک آن حسن زراندود آمدست  ** ظاهرش نور اندرون دود آمدست 
  • Because that (which is besides Him) is (but) a gilded beauty: its outside is (shining) light, (but) ’tis (like dark) smoke within.

  • چون رود نور و شود پیدا دخان  ** بفسرد عشق مجازی آن زمان 
  • When the light goes and the smoke becomes visible, at that moment the unreal love is frozen up.

  • وا رود آن حسن سوی اصل خود  ** جسم ماند گنده و رسوا و بد 
  • That beauty returns to its source; the body is left—foul-smelling, shameful, and ugly.

  • نور مه راجع شود هم سوی ماه  ** وا رود عکسش ز دیوار سیاه  975
  • The moonlight is returning to the moon: its reflexion goes off the black (dark) wall;

  • پس بماند آب و گل بی آن نگار  ** گردد آن دیوار بی مه دیووار 
  • And then, (when) the water and clay (of the wall) are left without that ornament, the wall, (being) moonless, becomes (hideous) as a devil.

  • قلب را که زر ز روی او بجست  ** بازگشت آن زر بکان خود نشست 
  • When the gold flies from the surface of the base coin, that gold returns to its (original) mine and settles (there);