جرم او اینست کو بازست و بس ** غیر خوبی جرم یوسف چیست پس

جغد را ویرانه باشد زاد و بود ** هستشان بر باز زان زخم جهود

که چرا می یاد آری زان دیار ** یا ز قصر و ساعد آن شهریار

در ده جغدان فضولی می‌کنی ** فتنه و تشویش در می‌افکنی 960

مسکن ما را که شد رشک اثیر ** تو خرابه خوانی و نام حقیر

شید آوردی که تا جغدان ما ** مر ترا سازند شاه و پیشوا

وهم و سودایی دریشان می‌تنی ** نام این فردوس ویران می‌کنی

بر سرت چندان زنیم ای بد صفات ** که بگویی ترک شید و ترهات

پیش مشرق چارمیخش می‌کنند ** تن برهنه شاخ خارش می‌زنند 965

از تنش صد جای خون بر می‌جهد ** او احد می‌گوید و سر می‌نهد

پندها دادم که پنهان دار دین ** سر بپوشان از جهودان لعین

عاشق است او را قیامت آمدست ** تا در توبه برو بسته شدست

عاشقی و توبه یا امکان صبر ** این محالی باشد ای جان بس سطبر

توبه کردم و عشق هم‌چون اژدها ** توبه وصف خلق و آن وصف خدا 970

عشق ز اوصاف خدای بی‌نیاز ** عاشقی بر غیر او باشد مجاز

زانک آن حسن زراندود آمدست ** ظاهرش نور اندرون دود آمدست

چون رود نور و شود پیدا دخان ** بفسرد عشق مجازی آن زمان

وا رود آن حسن سوی اصل خود ** جسم ماند گنده و رسوا و بد

نور مه راجع شود هم سوی ماه ** وا رود عکسش ز دیوار سیاه 975

پس بماند آب و گل بی آن نگار ** گردد آن دیوار بی مه دیووار

قلب را که زر ز روی او بجست ** بازگشت آن زر بکان خود نشست

پس مس رسوا بماند دود وش ** زو سیه‌روتر بماند عاشقش

عشق بینایان بود بر کان زر ** لاجرم هر روز باشد بیشتر

زانک کان را در زری نبود شریک ** مرحبا ای کان زر لاشک فیک 980

هر که قلبی را کند انباز کان ** وا رود زر تا بکان لامکان