زانک آن حسن زراندود آمدست ** ظاهرش نور اندرون دود آمدست

چون رود نور و شود پیدا دخان ** بفسرد عشق مجازی آن زمان

وا رود آن حسن سوی اصل خود ** جسم ماند گنده و رسوا و بد

نور مه راجع شود هم سوی ماه ** وا رود عکسش ز دیوار سیاه 975

پس بماند آب و گل بی آن نگار ** گردد آن دیوار بی مه دیووار

قلب را که زر ز روی او بجست ** بازگشت آن زر بکان خود نشست

پس مس رسوا بماند دود وش ** زو سیه‌روتر بماند عاشقش

عشق بینایان بود بر کان زر ** لاجرم هر روز باشد بیشتر

زانک کان را در زری نبود شریک ** مرحبا ای کان زر لاشک فیک 980

هر که قلبی را کند انباز کان ** وا رود زر تا بکان لامکان

عاشق و معشوق مرده ز اضطراب ** مانده ماهی رفته زان گرداب آب

عشق ربانیست خورشید کمال ** امر نور اوست خلقان چون ظلال

مصطفی زین قصه چون خوش برشکفت ** رغبت افزون گشت او را هم بگفت

مستمع چون یافت هم‌چون مصطفی ** هر سر مویش زبانی شد جدا 985

مصطفی گفتش که اکنون چاره چیست ** گفت این بنده مر او را مشتریست

هر بها که گوید او را می‌خرم ** در زیان و حیف ظاهر ننگرم

کو اسیر الله فی الارض آمدست ** سخره‌ی خشم عدو الله شدست

وصیت کردن مصطفی علیه‌السلام صدیق را رضی الله عنه کی چون بلال را مشتری می‌شوی هر آینه ایشان از ستیز بر خواهند در بها فزود و بهای او را خواهند فزودن مرا درین فضیلت شریک خود کن وکیل من باش و نیم بها از من بستان

مصطفی گفتش کای اقبال‌جو ** اندرین من می‌شوم انباز تو

تو وکیلم باش نیمی بهر من ** مشتری شو قبض کن از من ثمن 990

گفت صد خدمت کنم رفت آن زمان ** سوی خانه‌ی آن جهود بی‌امان

گفت با خود کز کف طفلان گهر ** پس توان آسان خریدن ای پدر

عقل و ایمان را ازین طفلان گول ** می‌خرد با ملک دنیا دیو غول

آنچنان زینت دهد مردار را ** که خرد زیشان دو صد گلزار را

آن‌چنان مهتاب پیماید به سحر ** کز خسان صد کیسه برباید به سحر 995

انبیاشان تاجری آموختند ** پیش ایشان شمع دین افروختند