هر که اندر کار تو شد مرگ‌دوست ** بر دل تو بی کراهت دوست اوست

چون کراهت رفت آن خود مرگ نیست ** صورت مرگست و نقلان کردنیست

چون کراهت رفت مردن نفع شد ** پس درست آید که مردن دفع شد

دوست حقست و کسی کش گفت او ** که توی آن من و من آن تو

گوش دار اکنون که عاشق می‌رسد ** بسته عشق او را به حبل من مسد 4615

چون بدید او چهره‌ی صدر جهان ** گوییا پریدش از تن مرغ جان

همچو چوب خشک افتاد آن تنش ** سرد شد از فرق جان تا ناخنش

هرچه کردند از بخور و از گلاب ** نه بجنبید و نه آمد در خطاب

شاه چون دید آن مزعفر روی او ** پس فرود آمد ز مرکب سوی او

گفت عاشق دوست می‌جوید بتفت ** چونک معشوق آمد آن عاشق برفت 4620

عاشق حقی و حق آنست کو ** چون بیاید نبود از تو تای مو

صد چو تو فانیست پیش آن نظر ** عاشقی بر نفی خود خواجه مگر

سایه‌ای و عاشقی بر آفتاب ** شمس آید سایه لا گردد شتاب

داد خواستن پشه از باد به حضرت سلیمان علیه السلام

پشه آمد از حدیقه وز گیاه ** وز سلیمان گشت پشه دادخواه

کای سلیمان معدلت می‌گستری ** بر شیاطین و آدمی‌زاد و پری 4625

مرغ و ماهی در پناه عدل تست ** کیست آن گم‌گشته کش فضلت نجست

داد ده ما را که بس زاریم ما ** بی‌نصیب از باغ و گلزاریم ما

مشکلات هر ضعیفی از تو حل ** پشه باشد در ضعیفی خود مثل

شهره ما در ضعف و اشکسته‌پری ** شهره تو در لطف و مسکین‌پروری

ای تو در اطباق قدرت منتهی ** منتهی ما در کمی و بی‌رهی 4630

داد ده ما را ازین غم کن جدا ** دست گیر ای دست تو دست خدا

پس سلیمان گفت ای انصاف‌جو ** داد و انصاف از که میخواهی بگو

کیست آن کالم که از باد و بروت ** ظلم کردست و خراشیدست روت

ای عجب در عهد ما ظالم کجاست ** کو نه اندر حبس و در زنجیر ماست

چونک ما زادیم ظلم آن روز مرد ** پس بعهد ما کی ظلمی پیش برد 4635

چون بر آمد نور ظلمت نیست شد ** ظلم را ظلمت بود اصل و عضد

نک شیاطین کسب و خدمت می‌کنند ** دیگران بسته باصفادند و بند

اصل ظلم ظالمان از دیو بود ** دیو در بندست استم چون نمود

ملک زان دادست ما را کن فکان ** تا ننالد خلق سوی آسمان

تا به بالا بر نیاید دودها ** تا نگردد مضطرب چرخ و سها 4640

تا نلرزد عرش از ناله یتیم ** تا نگردد از ستم جانی سقیم

زان نهادیم از ممالک مذهبی ** تا نیاید بر فلکها یا ربی

منگر ای مظلوم سوی آسمان ** کاسمانی شاه داری در زمان

گفت پشه داد من از دست باد ** کو دو دست ظلم بر ما بر گشاد

ما ز ظلم او به تنگی اندریم ** با لب بسته ازو خون می‌خوریم 4645

امرکردن سلیمان علیه السلام پشه‌ی متظلم را به احضار خصم به دیوان حکم

پس سلیمان گفت ای زیبادوی ** امر حق باید که از جان بشنوی

حق به من گفتست هان ای دادور ** مشنو از خصمی تو بی خصمی دگر

تانیاید هر دو خصم اندر حضور ** حق نیاید پیش حاکم در ظهور

خصم تنها گر بر آرد صد نفیر ** هان و هان بی خصم قول او مگیر

من نیارم رو ز فرمان تافتن ** خصم خود را رو بیاور سوی من 4650

گفت قول تست برهان و درست ** خصم من بادست و او در حکم تست

بانگ زد آن شه که ای باد صبا ** پشه افغان کرد از ظلمت بیا

هین مقابل شو تو و خصم و بگو ** پاسخ خصم و بکن دفع عدو

باد چون بشنید آمد تیز تیز ** پشه بگرفت آن زمان راه گریز

پس سلیمان گفت ای پشه کجا ** باش تا بر هر دو رانم من قضا 4655

گفت ای شه مرگ من از بود اوست ** خود سیاه این روز من از دود اوست

او چو آمد من کجا یابم قرار ** کو بر آرد از نهاد من دمار

همچنین جویای درگاه خدا ** چون خدا آمد شود جوینده لا

گرچه آن وصلت بقا اندر بقاست ** لیک ز اول آن بقا اندر فناست

سایه‌هایی که بود جویای نور ** نیست گردد چون کند نورش ظهور 4660