حکم این طومار ضد حکم آن ** پیش از این کردیم این ضد را بیان‌‌

کشتن وزیر خویشتن را در خلوت

بعد از آن چل روز دیگر در ببست ** خویش کشت و از وجود خود برست‌‌

چون که خلق از مرگ او آگاه شد ** بر سر گورش قیامت‌‌گاه شد

خلق چندان جمع شد بر گور او ** موکنان جامه دران در شور او

کان عدد را هم خدا داند شمرد ** از عرب وز ترک و از رومی و کرد 665

خاک او کردند بر سرهای خویش ** درد او دیدند درمان جای خویش‌‌

آن خلایق بر سر گورش مهی ** کرده خون را از دو چشم خود رهی‌‌

طلب کردن امت عیسی علیه السلام از امرا که ولی عهد از شما کدام است

بعد ماهی خلق گفتند ای مهان ** از امیران کیست بر جایش نشان‌‌

تا به جای او شناسیمش امام ** دست و دامن را بدست او دهیم‌‌

چون که شد خورشید و ما را کرد داغ ** چاره نبود بر مقامش از چراغ‌‌ 670

چون که شد از پیش دیده وصل یار ** نایبی باید از او مان یادگار

چون که گل بگذشت و گلشن شد خراب ** بوی گل را از که یابیم از گلاب‌‌

چون خدا اندر نیاید در عیان ** نایب حق‌‌اند این پیغمبران‌‌

نه غلط گفتم که نایب با منوب ** گر دو پنداری قبیح آید نه خوب‌‌

نه دو باشد تا تویی صورت پرست ** پیش او یک گشت کز صورت برست‌‌ 675

چون به صورت بنگری چشم تو دست ** تو به نورش درنگر کز چشم رست‌‌

نور هر دو چشم نتوان فرق کرد ** چون که در نورش نظر انداخت مرد

ده چراغ ار حاضر آید در مکان ** هر یکی باشد به صورت غیر آن‌‌

فرق نتوان کرد نور هر یکی ** چون به نورش روی آری بی‌‌شکی‌‌

گر تو صد سیب و صد آبی بشمری ** صد نماند یک شود چون بفشری‌‌ 680

در معانی قسمت و اعداد نیست ** در معانی تجزیه و افراد نیست‌‌

اتحاد یار با یاران خوش است ** پای معنی گیر صورت سرکش است‌‌

صورت سرکش گدازان کن به رنج ** تا ببینی زیر او وحدت چو گنج‌‌

ور تو نگذاری عنایتهای او ** خود گدازد ای دلم مولای او

او نماید هم به دلها خویش را ** او بدوزد خرقه‌‌ی درویش را 685

منبسط بودیم و یک جوهر همه ** بی‌‌سر و بی‌‌پا بدیم آن سر همه‌‌

یک گهر بودیم همچون آفتاب ** بی‌‌گره بودیم و صافی همچو آب‌‌

چون به صورت آمد آن نور سره ** شد عدد چون سایه‌‌های کنگره‌‌

کنگره ویران کنید از منجنیق ** تا رود فرق از میان این فریق‌‌

شرح این را گفتمی من از مری ** لیک ترسم تا نلغزد خاطری‌‌ 690

نکته‌‌ها چون تیغ پولاد است تیز ** گر نداری تو سپر واپس گریز

پیش این الماس بی‌‌اسپر میا ** کز بریدن تیغ را نبود حیا

زین سبب من تیغ کردم در غلاف ** تا که کج خوانی نخواند بر خلاف‌‌

آمدیم اندر تمامی داستان ** وز وفاداری جمع راستان‌‌

کز پس این پیشوا برخاستند ** بر مقامش نایبی می‌‌خواستند 695

منازعت امرا در ولیعهدی

یک امیری ز آن امیران پیش رفت ** پیش آن قوم وفا اندیش رفت‌‌

گفت اینک نایب آن مرد من ** نایب عیسی منم اندر زمن‌‌

اینک این طومار برهان من است ** کاین نیابت بعد از او آن من است‌‌

آن امیر دیگر آمد از کمین ** دعوی او در خلافت بد همین‌‌

از بغل او نیز طوماری نمود ** تا بر آمد هر دو را خشم جهود 700

آن امیران دگر یک یک قطار ** بر کشیده تیغهای آب دار

هر یکی را تیغ و طوماری به دست ** درهم‌‌افتادند چون پیلان مست‌‌

صد هزاران مرد ترسا کشته شد ** تا ز سرهای بریده پشته شد

خون روان شد همچو سیل از چپ و راست ** کوه کوه اندر هوا زین گرد خاست‌‌

تخمهای فتنه‌‌ها کاو کشته بود ** آفت سرهای ایشان گشته بود 705

جوزها بشکست و آن کان مغز داشت ** بعد کشتن روح پاک نغز داشت‌‌

کشتن و مردن که بر نقش تن است ** چون انار و سیب را بشکستن است‌‌

آن چه شیرین است او شد ناردانگ ** و آن که پوسیده ست نبود غیر بانگ‌‌

آن چه با معنی است خود پیدا شود ** و آن چه پوسیده ست او رسوا شود

رو به معنی کوش ای صورت پرست ** ز آن که معنی بر تن صورت پر است‌‌ 710