Whether love be from this (earthly) side or from that (heavenly) side, in the end it leads us yonder.
عاشقی گر زین سر و گر ز ان سر است ** عاقبت ما را بدان سر رهبر است
Whatsoever I say in exposition and explanation of Love, when I come to Love (itself) I am ashamed of that (explanation).
هر چه گویم عشق را شرح و بیان ** چون به عشق آیم خجل گردم از آن
Although the commentary of the tongue makes (all) clear, yet tongueless love is clearer.
گر چه تفسیر زبان روشنگر است ** لیک عشق بیزبان روشنتر است
Whilst the pen was making haste in writing, it split upon itself as soon as it came to Love.
چون قلم اندر نوشتن میشتافت ** چون به عشق آمد قلم بر خود شکافت
In expounding it (Love), the intellect lay down (helplessly) like an ass in the mire: it was Love (alone) that uttered the explanation of love and loverhood.115
عقل در شرحش چو خر در گل بخفت ** شرح عشق و عاشقی هم عشق گفت
The proof of the sun is the sun (himself): if thou require the proof, do not avert thy face from him!
آفتاب آمد دلیل آفتاب ** گر دلیلت باید از وی رو متاب
If the shadow gives an indication of him, the sun (himself) gives spiritual light every moment.
از وی ار سایه نشانی میدهد ** شمس هر دم نور جانی میدهد
The shadow, like chat in the night-hours, brings sleep to thee; when the sun rises the moon is cloven asunder.
سایه خواب آرد ترا همچون سمر ** چون بر آید شمس انشق القمر
There is nothing in the world so wondrous strange as the Sun, the everlasting spiritual Sun which hath no yesterday.
خود غریبی در جهان چون شمس نیست ** شمس جان باقیی کش امس نیست
Although the external sun is unique, still it is possible to imagine one resembling it;120
شمس در خارج اگر چه هست فرد ** میتوان هم مثل او تصویر کرد