- “Tell on,” said Solomon; “let me hear what talent that is.” The hoopoe said, “At the time when I am at the zenith,
- گفت بر گو تا کدام است آن هنر ** گفت من آن گه که باشم اوج بر
- I gaze from the zenith with the eye of certainty and I see the water at the bottom of the earth,
- بنگرم از اوج با چشم یقین ** من ببینم آب در قعر زمین
- So that (I know) where it is and what is its depth; what its colour is, whence it gushes forth—from clay or from rock.
- تا کجایست و چه عمق استش چه رنگ ** از چه می‌‌جوشد ز خاکی یا ز سنگ
- O Solomon, for the sake of thine army's camping-place keep this wise one (beside thee) on thy expeditions.”
- ای سلیمان بهر لشکرگاه را ** در سفر می‌‌دار این آگاه را
- Then said Solomon, “O good companion in waterless far-stretching wastes!” 1220
- پس سلیمان گفت ای نیکو رفیق ** در بیابانهای بی‌‌آب عمیق
- How the crow impugned the claim of the hoopoe.
- طعنه‌‌ی زاغ در دعوی هدهد
- When the crow heard (this), from envy he came and said to Solomon, “He has spoken false and ill.
- زاغ چون بشنود آمد از حسد ** با سلیمان گفت کاو کژ گفت و بد
- It is not respectful to speak in the king's presence, in particular (to utter) lying and absurd self-praise.
- از ادب نبود به پیش شه مقال ** خاصه خود لاف دروغین و محال
- If he had always had this (keen) sight, how would not he have seen the snare beneath a handful of earth?
- گر مر او را این نظر بودی مدام ** چون ندیدی زیر مشتی خاک دام
- How would he have been caught in the snare? How would he have gone into the cage willy-nilly?”
- چون گرفتار آمدی در دام او ** چون قفس اندر شدی ناکام او
- Then Solomon said: “O hoopoe, is it right that these dregs have risen from thee at the first cup? 1225
- پس سلیمان گفت ای هدهد رواست ** کز تو در اول قدح این درد خاست