- Stones and stony-hearted infidels enter it, miserable and shamefaced,
- سنگها و کافران سنگ دل ** اندر آیند اندر او زار و خجل
- (But) still it is not appeased by all this food, until there comes to it from God this call—
- هم نگردد ساکن از چندین غذا ** تا ز حق آید مر او را این ندا
- “Art thou filled, art thou filled?” It says, “Not yet; lo, here is the fire, here is the glow, here is the burning!”
- سیر گشتی سیر گوید نی هنوز ** اینت آتش اینت تابش اینت سوز
- It made a mouthful of and swallowed a whole world, its belly crying aloud, “Is there any more?” 1380
- عالمی را لقمه کرد و در کشید ** معده‌‌اش نعره زنان هل من مزید
- God, from (the realm) where place is not, sets His foot on it: then it subsides at (the command) Be, and it was.
- حق قدم بر وی نهد از لا مکان ** آن گه او ساکن شود از کن فکان
- Inasmuch as this self of ours is a part of Hell, and the parts always have the nature of the whole,
- چون که جزو دوزخ است این نفس ما ** طبع کل دارد همیشه جزوها
- To God (alone) belongs this foot (power) to kill it: who, indeed, but God should draw its bow (vanquish it)?
- این قدم حق را بود کاو را کشد ** غیر حق خود کی کمان او کشد
- Only the straight arrow is put on the bow, (but) this bow (of the self) has (its) arrows bent back and crooked.
- در کمان ننهند الا تیر راست ** این کمان را باژگون کژ تیرهاست
- Be straight, like an arrow, and escape from the bow, for without doubt every straight (arrow) will fly from the bow (to its mark). 1385
- راست شو چون تیر و واره از کمان ** کز کمان هر راست بجهد بی‌‌گمان
- When I turned back from the outer warfare, I set my face towards the inner warfare.
- چون که واگشتم ز پیکار برون ** روی آوردم به پیکار درون