- The man said to him, “O Commander of the Faithful, how did the spirit come to the earth from above?
- مرد گفتش کای امیر المؤمنین ** جان ز بالا چون در آمد در زمین
- How did the infinite bird go into the cage?” He replied, “God recited spells and incantations over the spirit.
- مرغ بی‌‌اندازه چون شد در قفص ** گفت حق بر جان فسون خواند و قصص
- When He recites spells over the non-existences which have no eye or ear, they begin to stir.
- بر عدمها کان ندارد چشم و گوش ** چون فسون خواند همی‌‌آید به جوش
- Because of His spells the non-existences at that very moment are dancing joyously into existence.
- از فسون او عدمها زود زود ** خوش معلق می‌‌زند سوی وجود
- When, again, He recited a spell over the existent, at His word the existent marched (back) post-haste into non-existence. 1450
- باز بر موجود افسونی چو خواند ** زو دو اسبه در عدم موجود راند
- He spake into the ear of the rose and made it laughing (blooming); He spake to the stone and made it a cornelian of the mine.
- گفت در گوش گل و خندانش کرد ** گفت با سنگ و عقیق کانش کرد
- He spake to the body a sign (message), so that it became spirit; He spake to the sun, so that it became radiant.
- گفت با جسم آیتی تا جان شد او ** گفت با خورشید تا رخشان شد او
- Again He breathes into its ear a fearful saying, and upon the face of the sun fall a hundred eclipses.
- باز در گوشش دمد نکته‌‌ی مخوف ** در رخ خورشید افتد صد کسوف
- Consider what that Speaker chanted into the ear of the cloud, so that it poured tears from its eye, like a waterskin.
- تا به گوش ابر آن گویا چه خواند ** کاو چو مشک از دیده‌‌ی خود اشک راند
- Consider what God has chanted into the ear of the earth, so that it became regardful and has (ever since) remained silent.” 1455
- تا به گوش خاک حق چه خوانده است ** کاو مراقب گشت و خامش مانده است