O ye noble ones, call to mind this piteous bird, (and drink in memory of me) a morning-draught amongst the meadows!
یاد آرید ای مهان زین مرغ زار ** یک صبوحی در میان مرغزار
Happy it is for a friend to be remembered by friends, in particular when that (beloved) is Laylá and this (lover) Majnún.
یاد یاران یار را میمون بود ** خاصه کان لیلی و این مجنون بود
O ye who consort with your charming and adored one, am I to be drinking cups filled with my own blood?1560
ای حریفان بت موزون خود ** من قدحها می‌‌خورم پر خون خود
(O thou who art my beloved), quaff one cup of wine in memory of me, if thou art unwilling to do me justice,
یک قدح می نوش کن بر یاد من ** گر همی‌‌خواهی که بدهی داد من
Or (at least), when thou hast drunk, spill one draught on the earth in memory of this fallen one who sifts dust.
یا به یاد این فتاده‌‌ی خاک بیز ** چون که خوردی جرعه ای بر خاک ریز
Oh, where, I wonder, is that covenant and oath? Where are the promises of that lip like candy?
ای عجب آن عهد و آن سوگند کو ** وعده‌‌های آن لب چون قند کو
If thy having forsaken thy slave is because of (his) ill service (to thee)—when thou doest ill to the ill-doer, then what is the difference (between master and slave)?
گر فراق بنده از بد بندهگی است ** چون تو با بدبندگی پس فرق چیس
Oh, the ill thou doest in wrath and quarrel is more delightful than music and the sound of the harp.1565
ای بدی که تو کنی در خشم و جنگ ** با طرب تر از سماع و بانگ چنگ
Oh, thy cruelty is better than felicity, and thy vengeance dearer than life.
ای جفای تو ز دولت خوبتر ** و انتقام تو ز جان محبوبتر
This is thy fire: how (what) must be thy light! This is (thy) mourning, so how (what) indeed must be thy festival!
نار تو این است نورت چون بود ** ماتم این تا خود که سورت چون بود