- O tongue, thou art a treasure without end. O tongue, thou art also a disease without remedy.
- ای زبان هم گنج بی‌‌پایان تویی ** ای زبان هم رنج بی‌‌درمان تویی
- Thou art at once a whistle and decoy for birds, and a comforter in the desolation of absence (from the Beloved).
- هم صفیر و خدعه‌‌ی مرغان تویی ** هم انیس وحشت هجران تویی
- How long wilt thou grant me mercy, O merciless one, O thou who hast drawn the bow to take vengeance on me?
- چند امانم می‌‌دهی ای بی‌‌امان ** ای تو زه کرده به کین من کمان
- Lo, thou hast made my bird fly away. Do not browse (any more) in the pasture of injustice! 1705
- نک بپرانیده ای مرغ مرا ** در چراگاه ستم کم کن چرا
- Either answer me or give redress or mention to me (what will be) the means of (producing) joy.
- یا جواب من بگو یا داد ده ** یا مرا ز اسباب شادی یاد ده
- Oh, alas for my darkness-consuming light! Oh, alas for my day-enkindling dawn!
- ای دریغا نور ظلمت سوز من ** ای دریغا صبح روز افروز من
- Oh, alas for my bird of goodly flight, that has flown from my end (my last state) to my beginning (my first state).
- ای دریغا مرغ خوش پرواز من ** ز انتها پریده تا آغاز من
- The ignorant man is in love with pain unto everlasting. Arise and read (in the Qur’án) I swear as far as (the words) in trouble.
- عاشق رنج است نادان تا ابد ** خیز لا أقسم بخوان تا فی کبد
- With thy face I was free from trouble, and in thy river I was unsoiled by froth. 1710
- از کبد فارغ بدم با روی تو ** وز زبد صافی بدم در جوی تو
- These cries of ‘Alas’ are (caused by) the phantasy (idea) of seeing (the Beloved) and (by) separation from my present existence.
- این دریغاها خیال دیدن است ** وز وجود نقد خود ببریدن است