- O Thou, whom every dawn that shone from the East found overflowing (with abundant grace) like the bright fountain (of the sun),
- ای که هر صبحی که از مشرق بتافت ** همچو چشمهی مشرقت در جوش یافت
- How didst Thou give (nothing but) evasion to Thy frenzied lover, O Thou the sugar of whose lips hath no price? 1800
- چون بهانه دادی این شیدات را ** ای بهانه شکر لبهات را
- O Thou who art a new soul to the old world, hear the cry (that comes) from my body (which is) without soul and heart.
- ای جهان کهنه را تو جان نو ** از تن بیجان و دل افغان شنو
- Leave the tale of the Rose! For God's sake set forth the tale of the Nightingale that is parted from the Rose!
- شرح گل بگذار از بهر خدا ** شرح بلبل گو که شد از گل جدا
- Our emotion is not caused by grief and joy, our consciousness is not related to fancy and imagination.
- از غم و شادی نباشد جوش ما ** با خیال و وهم نبود هوش ما
- There is another state (of consciousness), which is rare: do not thou disbelieve, for God is very mighty.
- حالتی دیگر بود کان نادر است ** تو مشو منکر که حق بس قادر است
- Do not judge from the (normal) state of man, do not abide in wrong-doing and in well-doing. 1805
- تو قیاس از حالت انسان مکن ** منزل اندر جور و در احسان مکن
- Wrong-doing and well-doing, grief and joy, are things that come into existence; those who come into existence die; God is their heir.
- جور و احسان رنج و شادی حادث است ** حادثان میرند و حقشان وارث است
- ’Tis dawn. O Thou who art the Dawn of the dawn and its Refuge, ask pardon (for me) of my Lord Husámu’ddín!
- صبح شد ای صبح را پشت و پناه ** عذر مخدومی حسام الدین بخواه
- Thou art He who asketh pardon of the Universal Mind and Soul, Thou art the Soul of the soul and the Splendour of the coral.
- عذر خواه عقل کل و جان تویی ** جان جان و تابش مرجان تویی