Rumi's Masnavi - If it enter into non-existence or a hundred non-existences, it will make a foot of its head (will return in headlong haste) when Thou callest it.

If it enter into non-existence or a hundred non-existences, it will make a foot of its head (will return in headlong haste) when Thou callest it.

گر در آید در عدم یا صد عدم ** چون بخوانیش او کند از سر قدم‌‌

Hundreds of thousands of opposites are killing their opposites: Thy decree is drawing them forth again (from non-existence).

صد هزاران ضد ضد را می‌‌کشد ** بازشان حکم تو بیرون می‌‌کشد

There is caravan on caravan, O Lord, (speeding) continually from non-existence towards existence.

از عدمها سوی هستی هر زمان ** هست یا رب کاروان در کاروان‌‌

In particular, every night all thoughts and understandings become naught, plunged in the deep Sea; 1890

خاصه هر شب جمله افکار و عقول ** نیست گردد غرق در بحر نغول‌‌

Again at the time of dawn those Divine ones lift up their heads from the Sea, like fishes.

باز وقت صبح آن اللهیان ** بر زنند از بحر سر چون ماهیان‌‌

In autumn the myriads of boughs and leaves go in rout into the sea of Death,

در خزان آن صد هزاران شاخ و برگ ** از هزیمت رفته در دریای مرگ‌‌

(While) in the garden the crow clothed in black like a mourner makes lament over the (withered) greenery.

زاغ پوشیده سیه چون نوحه‌‌گر ** در گلستان نوحه کرده بر خضر

Again from the Lord of the land comes the edict (saying) to Non-existence, “Give back what thou hast devoured!

باز فرمان آید از سالار ده ** مر عدم را کانچه خوردی باز ده‌‌

Give up, O black Death, what thou hast devoured of plants and healing herbs and leaves and grass!” 1895

آن چه خوردی واده ای مرگ سیاه ** از نبات و دارو و برگ و گیاه‌‌

O brother, collect thy wits for an instant (and think): from moment to moment (incessantly) there is autumn and spring within thee.

ای برادر عقل یک دم با خود آر ** دم به دم در تو خزان است و بهار