- Inasmuch as Luqmán's spirit is the rose-garden of God, why is the foot of his spirit wounded by a thorn? 1965
- جان لقمان که گلستان خداست ** پای جانش خسته‌‌ی خاری چراست
- This thorn-eating existence is (like) a camel, and upon this camel one born of Mustafá (Mohammed) is mounted.
- اشتر آمد این وجود خار خوار ** مصطفی زادی بر این اشتر سوار
- O camel, on thy back is a bale of roses, from the perfume of which a hundred rosaries grew within thee.
- اشترا تنگ گلی بر پشت تست ** کز نسیمش در تو صد گلزار رست
- Thy inclination is towards thorn-bushes and sand: I wonder what roses thou wilt gather from worthless thorns.
- میل تو سوی مغیلان است و ریگ ** تا چه گل چینی ز خار مرده‌‌ریگ
- O thou who in this search hast roamed from one quarter to another, how long wilt thou say, “Where, where is this rose-garden?”
- ای بگشته زین طلب از کو به کو ** چند گویی کین گلستان کو و کو
- Until thou extract this thorn in thy foot, thine eye is dark (blind): how wilt thou go about? 1970
- پیش از آن کین خار پا بیرون کنی ** چشم تاریک است جولان چون کنی
- Man, who is not contained in the world, becomes hidden in the point of a thorn!
- آدمی کاو می‌‌نگنجد در جهان ** در سر خاری همی‌‌گردد نهان
- Mustafá (Mohammed) came (into the world) to make harmony: (he would say) “Speak to me, O Humayrá, speak!”
- مصطفی آمد که سازد هم دمی ** کلمینی یا حمیراء کلمی
- O Humayrá, put the horse-shoe in the fire, that by means of thy horse-shoe this mountain may become (glowing with love, like) rubies.
- ای حمیراء آتش اندر نه تو نعل ** تا ز نعل تو شود این کوه لعل
- This “Humayrá” is a feminine word, and the Arabs call the (word for) “spirit” feminine;
- این حمیراء لفظ تانیث است و جان ** نام تانیث‌‌اش نهند این تازیان