Rumi's Masnavi - Whatever thou mayst cook me with, I am thy spinach: whether (thou art) sour broth (to me) or sweet, thou art worthy (of my affection).

Whatever thou mayst cook me with, I am thy spinach: whether (thou art) sour broth (to me) or sweet, thou art worthy (of my affection).

من سپاناخ تو با هر چم پزی ** یا ترش با یا که شیرین می‌‌سزی‌‌

I uttered infidelity (blasphemy): lo, I have returned to the true faith, I am come (to submit) with all my soul to thy command. 2410

کفر گفتم نک به ایمان آمدم ** پیش حکمت از سر جان آمدم‌‌

I did not know thy kingly nature, I rudely urged my ass (intruded) before thee.

خوی شاهانه‌‌ی ترا نشناختم ** پیش تو گستاخ خر در تاختم‌‌

Since I have made (for myself) a lamp of thy forgiveness, I repent, I cast away (abandon) opposition.

چون ز عفو تو چراغی ساختم ** توبه کردم اعتراض انداختم‌‌

I am laying before thee sword and winding-sheet: I am bending my neck towards thee: smite!

می‌‌نهم پیش تو شمشیر و کفن ** می‌‌کشم پیش تو گردن را بزن‌‌

Thou art talking of bitter separation (from me): do whatever thou wilt, but do not this.

از فراق تلخ می‌‌گویی سخن ** هر چه خواهی کن و لیکن این مکن‌‌

Thy conscience within thee is a pleader on my behalf, it is a perpetual intercessor with thee in my absence. 2415

در تو از من عذر خواهی هست سر ** با تو بی‌‌من او شفیعی مستمر

What pleads within thee for me is thy (noble) nature: from reliance on it my heart sought (to) sin (against thee).

عذر خواهم در درونت خلق تست ** ز اعتماد او دل من جرم جست‌‌

Have mercy, unbeknown to thyself (without any self-conceit), O angry one, O thou whose nature is better than a hundred maunds of honey.”

رحم کن پنهان ز خود ای خشمگین ** ای که خلقت به ز صد من انگبین‌‌

In this fashion was she speaking graciously and winningly: meanwhile a (fit of) weeping came upon her.

زین نسق می‌‌گفت با لطف و گشاد ** در میانه گریه‌‌ای بر وی فتاد