Inasmuch as the prophets are (sent) in order to connect (the part with the whole): how, then, should they (the prophets) connect them when they are (already) one body?
چون رسولان از پی پیوستن‌‌اند ** پس چه پیوندندشان چون یک تن‌‌اند
This discourse hath no end. O lad, the day is late: conclude the tale.
این سخن پایان ندارد ای غلام ** روز بی‌‌گه شد حکایت کن تمام
How the Arab delivered the gift, that is, the jug to the Caliph's servants.
سپردن عرب هدیه را یعنی سبو را به غلامان خلیفه
He presented the jug of water, he sowed the seed of homage in that (exalted) court.2815
آن سبوی آب را در پیش داشت ** تخم خدمت را در آن حضرت بکاشت
“Bear this gift,” said he, “to the Sultan, redeem the King's suitor from indigence.
گفت این هدیه بدان سلطان برید ** سایل شه را ز حاجت واخرید
’Tis sweet water and a new green jug—some of the rain-water that collected in the ditch.”
آب شیرین و سبوی سبز و نو ** ز آب بارانی که جمع آمد به گو
The officials smiled at that, but they accepted it (the jug) as (though it were precious as) life,
خنده می‌‌آمد نقیبان را از آن ** لیک پذرفتند آن را همچو جان
Because the graciousness of the good and wise King had made a mark (impressed itself) on all the courtiers.
ز آن که لطف شاه خوب با خبر ** کرده بود اندر همه ارکان اثر
The disposition of kings settles (becomes implanted) in their subjects: the green sky makes the earth verdant.2820
خوی شاهان در رعیت جا کند ** چرخ اخضر خاک را خضرا کند
Regard the king as a reservoir, his retainers as the pipes: the water runs through the pipe into the ponds (receptacles).
شه چو حوضی دان حشم چون لوله‌‌ها ** آب از لوله روان در کوله‌‌ها
When the water in all (the pipes) is from a pure reservoir, every single one gives sweet water, pleasant to taste;
چون که آب جمله از حوضی است پاک ** هر یکی آبی دهد خوش ذوقناک