- Either do thou declare that which thy reason hath found, or I will tell that which hath shone forth on me.
- یا تو واگو آن چه عقلت یافته ست ** یا بگویم آن چه بر من تافته ست
- From thee it shone forth on me: how shouldst thou hide it? Without tongue thou art scattering light, like the moon.
- از تو بر من تافت چون داری نهان ** می‌‌فشانی نور چون مه بی‌‌زبان
- But if the moon's orb come to speech, it more quickly leads the night-travellers into the (right) way. 3760
- لیک اگر در گفت آید قرص ماه ** شب روان را زودتر آرد به راه
- They become safe from error and heedlessness: the voice of the moon prevails over the voice of the ghoul.
- از غلط ایمن شوند و از ذهول ** بانگ مه غالب شود بر بانگ غول
- Inasmuch as the moon (even) without speech is showing the way, when it speaks it becomes light upon light.
- ماه بی‌‌گفتن چو باشد رهنما ** چون بگوید شد ضیا اندر ضیا
- Since thou art the gate of the city of Knowledge, since thou art the beams of the sun of Clemency,
- چون تو بابی آن مدینه‌‌ی علم را ** چون شعاعی آفتاب حلم را
- Be open, O Gate, to him that seeks the gate, so that by means of thee the husks may reach the core.
- باز باش ای باب بر جویای باب ** تا رسد از تو قشور اندر لباب
- Be open unto everlasting, O Gate of Mercy, O Entrance-hall to None is like unto Him.” 3765
- باز باش ای باب رحمت تا ابد ** بارگاه ما له کفوا أحد
- Every air and mote is indeed a place for vision (of God), (but so long as it is) unopened, who says “Yonder is a door”?
- هر هوا و ذره‌‌ای خود منظری است ** ناگشاده کی گود کانجا دری است
- Unless the Watcher open a door, this idea never stirs within.
- تا بنگشاید دری را ديدبان ** در درون هرگیز نجنبك این گمان