What then do I bestow on the doer of righteousness? Know thou, (I bestow) treasures and kingdoms everlasting.
پس وفاگر را چه بخشم تو بدان ** گنجها و ملکهای جاودان
How the Prophet, on whom be peace, said in the ear of the stirrup-holder of the Prince of the Faithful ‘Alí, may God honour his person, “I tell thee, ‘Alí will be slain by thy hand.”
گفتن پیغامبر علیه السلام به گوش رکابدار امیر المؤمنین علی علیه السلام که کشتن علی بر دست تو خواهد بودن خبرت کردم
I am such a man that the honey of my kindness did not become poison in wrath (even) against my murderer.
من چنان مردم که بر خونی خویش ** نوش لطف من نشد در قهر نیش
The Prophet said in the ear of my servant that one day he would sever this head of mine from my neck.3845
گفت پیغمبر به گوش چاکرم ** کاو برد روزی ز گردن این سرم
The Prophet by (Divine) inspiration informed my friend that in the end my destruction would be (wrought) by his hand.
کرد آگه آن رسول از وحی دوست ** که هلاکم عاقبت بر دست اوست
He (my friend) says, ‘Kill me first, in order that this hateful crime may not proceed from me.’
او همی‌‌گوید بکش پیشین مرا ** تا نیاید از من این منکر خطا
I say, ‘Since my death is (to come) from thee, how can I seek to evade the destiny (of God)?’
من همی‌‌گویم چو مرگ من ز تست ** با قضا من چون توانم حیله جست
He falls before me, saying, ‘O generous man, for God's sake cleave me in twain,
او همی‌‌افتد به پیشم کای کریم ** مر مرا کن از برای حق دو نیم
That this evil end may not come upon me, and that my soul may not burn (with grief) for (thee who art) its (very) life.’3850
تا نیاید بر من این انجام بد ** تا نسوزد جان من بر جان خود
I say, ‘Go: the Pen (of Divine ordainment) is dry; by that Pen many a (lofty) landmark is overthrown.
من همی‌‌گویم برو جف القلم ** ز آن قلم بس سر نگون گردد علم
There is no hatred of thee in my soul, because I do not regard this (act) as (proceeding) from thee.
هیچ بغضی نیست در جانم ز تو ** ز آن که این را من نمی‌‌دانم ز تو