“There is no end in sight to this discourse: give me thy hand, since thine eye hath seen the Friend.”
این سخن را نیست پایانی پدید ** دست با من ده چو چشمت دوست دید
How the Prince of the Faithful, ‘Ali—may God honour his person! said to his antagonist, " When thou didst spit in my face, my fleshly self was aroused and I could no longer act with entire sincerity (towards God): that hindered me from slaying thee."
گفتن امیر المؤمنین علی کرم الله وجهه با قرین خود که چون خدو انداختی در روی من نفس من جنبید و اخلاص عمل نماند، مانع کشتن تو آن شد
The Prince of the Faithful said to that youth, “In the hour of battle, O knight,3975
گفت امیر المؤمنین با آن جوان ** که به هنگام نبرد ای پهلوان
When thou didst spit in my face, my fleshly self was aroused and my good disposition was corrupted.
چون خدو انداختی در روی من ** نفس جنبید و تبه شد خوی من
Half (of my fighting) came to be for God's sake, and half (for) idle passion: in God’s affair partnership’ is not allowable.
نیم بهر حق شد و نیمی هوا ** شرکت اندر کار حق نبود روا
Thou art limned by the hand of the Lord: thou art God's (work), thou art not made by me.
تو نگاریده‌‌ی کف مولاستی ** آن حقی کرده‌‌ی من نیستی
Break God’s image, (but only) by God’s command; cast (a stone) at the Beloved’s glass, (but only) the Beloved’s stone.”
نقش حق را هم به امر حق شکن ** بر زجاجه‌‌ی دوست سنگ دوست زن
The fire-worshipper heard this, and a light appeared in his heart, so that he cut a girdle.3980
گبر این بشنید و نوری شد پدید ** در دل او تا که زناری برید
He said, “I was sowing the seed of wrong: I fancied thee (to be) otherwise (than thou art).
گفت من تخم جفا می‌‌کاشتم ** من ترا نوعی دگر پنداشتم
Thou hast (really) been the balance (endued) with the (just) nature of the One (God); nay, thou hast been the tongue of every balance.
تو ترازوی احد خو بوده‌‌ای ** بل زبانه‌‌ی هر ترازو بوده‌‌ای
Thou hast been my race and stock and kin, thou hast been the radiance of the candle of my religion.
تو تبار و اصل و خویشم بوده‌‌ای ** تو فروغ شمع کیشم بوده‌‌ای