- Outward speech and talk is as dust: do thou for a time make a habit of silence. Take heed!
- گفتوگوی ظاهر آمد چون غبار ** مدتی خاموش خو کن هوش دار
- How the disciples repeated their request that he should interrupt his seclusion.
- مکرر کردن مریدان که خلوت را بشکن
- They all said: “O sage who seekest a crevice (means of evasion), say not to us this (word of) guile and harshness.
- جمله گفتند ای حکیم رخنه جو ** این فریب و این جفا با ما مگو
- Lay on the beast a burden in proportion to its endurance, lay on the weak a task in proportion to their strength.
- چار پا را قدر طاقت بار نه ** بر ضعیفان قدر قوت کار نه
- The bait for every bird is according to its (the bird's) measure (capacity): how should a fig be the food (lure) for every bird? 580
- دانهی هر مرغ اندازهی وی است ** طعمهی هر مرغ انجیری کی است
- If you give a babe bread instead of milk, take it (for granted) that the poor babe will die of the bread;
- طفل را گر نان دهی بر جای شیر ** طفل مسکین را از آن نان مرده گیر
- (Yet) afterwards, when it grows teeth, that babe will of its own accord its heart will crave bread.
- چون که دندانها بر آرد بعد از آن ** هم بخود گردد دلش جویای نان
- When an unfledged bird begins to fly, it becomes a mouthful for any rapacious cat;
- مرغ پر نارسته چون پران شود ** لقمهی هر گربهی دران شود
- (But) when it grows wings, it will fly of itself without trouble and without whistling (prompting), good or bad.
- چون بر آرد پر بپرد او به خود ** بیتکلف بیصفیر نیک و بد
- Thy speech makes the Devil silent, thy words make our ears (full of) intelligence. 585
- دیو را نطق تو خامش میکند ** گوش ما را گفت تو هش میکند
- Our ears are (full of) intelligence when thou art speaking; our dry land is a river when thou art the ocean.
- گوش ما هوش است چون گویا تویی ** خشک ما بحر است چون دریا تویی