- Without thee, darkness is over heaven for us, (but) compared with thee, O Moon, who is this heaven at all?
- بی‌‌تو ما را بر فلک تاریکی است ** با تو ای ماه این فلک باری کی است
- The heavens have the form of sublimity, (but) the essence of sublimity belongs to the pure spirit.
- صورت رفعت بود افلاک را ** معنی رفعت روان پاک را
- The form of sublimity is for bodies; beside the essence (reality) bodies are (mere) names.” 590
- صورت رفعت برای جسمهاست ** جسمها در پیش معنی اسمهاست
- The refusal of the vizier to interrupt his seclusion.
- جواب گفتن وزیر که خلوت را نمی‌‌شکنم
- He said: “Cut short your arguments, let my advice make its way into your souls and hearts.
- گفت حجتهای خود کوته کنید ** پند را در جان و در دل ره کنید
- If I am trustworthy, the trustworthy is not doubted, even though I should call heaven earth.
- گر امینم متهم نبود امین ** گر بگویم آسمان را من زمین
- If I am (endowed with) perfection, why (this) disbelief in my perfection? and if I am not (perfect), why this molestation and annoyance?
- گر کمالم با کمال انکار چیست ** ور نیم این زحمت و آزار چیست
- I will not go forth from this seclusion, because I am occupied with inward experiences.”
- من نخواهم شد از این خلوت برون ** ز آن که مشغولم به احوال درون
- How the disciples raised objections against the vizier's secluding himself.
- اعتراض مریدان در خلوت وزیر
- They all said: “O vizier, it is not disbelief: our words are not as the words of strangers. 595
- جمله گفتند ای وزیر انکار نیست ** گفت ما چون گفتن اغیار نیست
- The tears of our eyes are running because of our separation from thee; sigh after sigh is going (up) from the midst of our souls.
- اشک دیده‌‌ست از فراق تو دوان ** آه آه است از میان جان روان
- A babe does not contend with its nurse, but it weeps, although it knows neither evil nor good.
- طفل با دایه نه استیزد و لیک ** گرید او گر چه نه بد داند نه نیک