- (When) the fountains of strength and lust (are) flowing, (so that) thereby the soil of the body is made verdant;
- چشمههای قوت و شهوت روان ** سبز میگردد زمین تن بدان
- (When he is still like) a well-kept house, with its roof very lofty, its sides (walls) symmetrical, without buttressing and clamps—
- خانهی معمور و سقفش بس بلند ** معتدل ارکان و بیتخلیط و بند
- Ere the days of eld arrive and bind your neck with a halter of palm-fibres; 1220
- پیش از آن که ایام پیری در رسد ** گردنت بندد به حبل من مسد
- (Ere) the soil becomes nitrous (barren), crumbling, and poor —never did good herbage grow from nitrous soil;
- خاک شوره گردد و ریزان و سست ** هرگز از شوره نبات خوش نرست
- (When) the water of strength and the water of lust (is) cut off, and he has no profit from himself or others:
- آب زور و آب شهوت منقطع ** او ز خویش و دیگران نامنتفع
- The eyebrows fallen down like a crupper-strap; the eyes grown moist and dim;
- ابروان چون پالدم زیر آمده ** چشم را نم آمده تاری شده
- The face, from wrinkling, like the back of a lizard; speech and taste and teeth gone out of use;
- از تشنج رو چو پشت سوسمار ** رفته نطق و طعم و دندانها ز کار
- The day late, the ass lame, and the way long; the shop ruined and the business in disorder; 1225
- روز بیگه لاشه لنگ و ره دراز ** کارگه ویران عمل رفته ز ساز
- The roots of bad habit firmly set, and the power to tear them up decreased.
- بیخهای خوی بد محکم شده ** قوت بر کندن آن کم شده
- How the Governor commanded a certain man, saying, “Root up the thorn bush which you have planted on the road.”
- فرمودن والی آن مرد را که این خار بن را که نشاندهای بر سر راه بر کن
- As (for example) that callous fair-spoken person planted a thorn bush in the middle of the road.
- همچو آن شخص درشت خوش سخن ** در میان ره نشاند او خار بن