Rumi's Masnavi - The light of sense is hidden notwithstanding this grossness: how (then) should not that radiance be hidden which is pure (and subtle)?

The light of sense is hidden notwithstanding this grossness: how (then) should not that radiance be hidden which is pure (and subtle)?

نور حس با این غلیظی مختفی است ** چون خفی نبود ضیایی کان صفی است‏

This world, like straws in the hand (control) of the wind (which is) the (world) unseen, is a helpless object before the power and sway of the Unseen 1300

این جهان چون خس به دست باد غیب ** عاجزی پیش گرفت و داد غیب‏

It (this control) makes it now lofty, now low; makes it now sound (and whole), now broken;

گه بلندش می‏کند گاهیش پست ** گه درستش می‏کند گاهی شکست‏

Now carries it to the right, now to the left; now makes it roses, now thorns.

گه یمینش می‏برد گاهی یسار ** گه گلستانش کند گاهیش خار

See (how) the Hand (is) hidden, while the pen is writing; the horse careering, while the Rider is invisible.

دست پنهان و قلم بین خط گزار ** اسب در جولان و ناپیدا سوار

See the arrow flying, and the Bow not in sight; the (individual) souls manifest, and the Soul of souls hidden.

تیر پران بین و ناپیدا کمان ** جانها پیدا و پنهان جان جان‏

Do not break the arrow, for it is the arrow of a King; it is not shot at long range (at random), it is from the thumb-stall of One who knows (how to hit the target). 1305

تیر را مشکن که این تیر شهی است ** تیر پرتابی ز شصت آگهی است‏

God said, “Thou didst not throw when thou threwest”: the action of God has precedence over (our) actions.

ما رمیت إذ رمیت گفت حق ** کار حق بر کارها دارد سبق‏

Break your own anger, do not break the arrow: the eye of your anger reckons milk (to be) blood.

خشم خود بشکن تو مشکن تیر را ** چشم خشمت خون شمارد شیر را

Give the arrow a kiss and bring it to the King—the blood-stained arrow, wet with your blood.

بوسه ده بر تیر و پیش شاه بر ** تیر خون آلود از خون تو تر