This world, like straws in the hand (control) of the wind (which is) the (world) unseen, is a helpless object before the power and sway of the Unseen1300
این جهان چون خس به دست باد غیب ** عاجزی پیش گرفت و داد غیب
It (this control) makes it now lofty, now low; makes it now sound (and whole), now broken;
See (how) the Hand (is) hidden, while the pen is writing; the horse careering, while the Rider is invisible.
دست پنهان و قلم بین خط گزار ** اسب در جولان و ناپیدا سوار
See the arrow flying, and the Bow not in sight; the (individual) souls manifest, and the Soul of souls hidden.
تیر پران بین و ناپیدا کمان ** جانها پیدا و پنهان جان جان
Do not break the arrow, for it is the arrow of a King; it is not shot at long range (at random), it is from the thumb-stall of One who knows (how to hit the target).1305
تیر را مشکن که این تیر شهی است ** تیر پرتابی ز شصت آگهی است
God said, “Thou didst not throw when thou threwest”: the action of God has precedence over (our) actions.
ما رمیت إذ رمیت گفت حق ** کار حق بر کارها دارد سبق
Break your own anger, do not break the arrow: the eye of your anger reckons milk (to be) blood.
خشم خود بشکن تو مشکن تیر را ** چشم خشمت خون شمارد شیر را
Give the arrow a kiss and bring it to the King—the blood-stained arrow, wet with your blood.
بوسه ده بر تیر و پیش شاه بر ** تیر خون آلود از خون تو تر
That which is seen is helpless and confined and feeble; and that which is unseen is so fierce and uncontrollable.
آن چه پیدا عاجز و بسته و زبون ** و آن چه ناپیدا چنان تند و حرون