- Communicate the secret, O King: do not hide thy face in the cloud, O Moon!
- راز را اندر میان آور شها ** رو مکن در ابر پنهانی مها
- We are loving and true and with wounded (bleeding) hearts: in the two worlds we have fixed our hearts on thee (alone).”
- ما محب و صادق و دل خستهایم ** در دو عالم دل به تو در بستهایم
- He began (to use) foul words and bad names recklessly: he spoke gibberish like madmen. 1455
- فحش آغازید و دشنام از گزاف ** گفت او دیوانگانه زی و قاف
- He jumped up and let fly stones and sticks; the whole party fled for fear of blows.
- بر جهید و سنگ پران کرد و چوب ** جملگی بگریختند از بیم کوب
- He laughed loudly and tossed his head (in scorn). “Look,” said he, “at the vain bluster of these friends!
- قهقهه خندید و جنبانید سر ** گفت باد ریش این یاران نگر
- See the friends! Where is the sign of (true) friends? To (true) friends pain is as (dear as) life.”
- دوستان بین، کو نشان دوستان ** دوستان را رنج باشد همچو جان
- How should a friend turn aside from the pain inflicted by his friend? Pain is the kernel, and friendship is (only) as the husk to it.
- کی کران گیرد ز رنج دوست دوست ** رنج مغز و دوستی آن را چو پوست
- Has not joy in tribulation and calamity and suffering become the sign of (true) friendship? 1460
- نه نشان دوستی شد سر خوشی ** در بلا و آفت و محنت کشی
- A friend is like gold, tribulation is like the fire: the pure gold is glad in the heart of the fire.
- دوست همچون زر بلا چون آتش است ** زر خالص در دل آتش خوش است
- How Luqmán's master tested his sagacity.
- امتحان کردن خواجهی لقمان زیرکی لقمان را
- (Was it) not (the case) that (this happened) to Luqmán, who was a pure (unselfish) slave, and day and night was brisk in service?
- نه که لقمان را که بندهی پاک بود ** روز و شب در بندگی چالاک بود