I say to the sea, ‘Hark, be full of fire!’ I say to the fire, ‘Go, be a rose-garden!’
بحر را گویم که هین پر نار شو ** گویم آتش را که رو گلزار شو
I say to the mountain, ‘Be light as wool!’ I say to heaven, ‘Be rent asunder before the eye!’
کوه را گویم سبک شو همچو پشم ** چرخ را گویم فرو در پیش چشم
I say, ‘O sun, be joined to the moon!’ I make them both like two black clouds.1630
گویم ای خورشید مقرون شو به ماه ** هر دو را سازم چو دو ابر سیاه
We make dry the fountain of the sun: by Our art We turn into musk the fountain of blood.”
چشمهی خورشید را سازیم خشک ** چشمهی خون را به فن سازیم مشک
Sun and moon (shall be) like two black oxen: God will fasten a yoke upon their necks.
آفتاب و مه چو دو گاو سیاه ** یوغ بر گردن ببنددشان اله
How a philosopher showed disbelief at the recitation of (the text), “if your water shall have sunk into the ground.”
انکار فلسفی بر قرائت إن أصبح ماؤکم غورا
A teacher of Qur’án-recitation was reading from the page of the Book, “(if) your water (shall have) sunk into the ground: (that is, if) I stop the water from (reaching) the spring,
مقریی میخواند از روی کتاب ** ماؤکم غورا ز چشمه بندم آب
And hide the water in the depths, and make the springs dry and a place of drought,
آب را در غورها پنهان کنم ** چشمهها را خشک و خشکستان کنم
Who shall bring the water to the spring again except Me who have no like, the Gracious, the Glorious?”1635
آب را در چشمه کی آرد دگر ** جز من بیمثل با فضل و خطر
A contemptible philosopher and logician was passing beside the school at that moment.
فلسفی منطقی مستهان ** میگذشت از سوی مکتب آن زمان
When he heard the verse (of the Qur’án), he said in disapproval, “We bring the water (back) with a mattock;
چون که بشنید آیت او از ناپسند ** گفت آریم آب را ما با کلند