- (But) ’tis meet in thee, O precious collyrium, that every nothing should gain from thee something. 1870
- آن سزد از تو أیا کحل عزیز ** که بیابد از تو هر ناچیز چیز
- Thy heart is roasted by the fire of these unrighteous men, (yet) all thy appeal (to God) has been, “Guide my people!”
- ز آتش این ظالمانت دل کباب ** از تو جمله اهد قومی بد خطاب
- Thou art a mine of aloes-wood: if they set thee afire, they will fill this world with otto of roses and sweet basil.
- کان عودی در تو گر آتش زنند ** این جهان از عطر و ریحان آگنند
- Thou art not that aloes-wood that is minished by the fire: thou art not that spirit that is made captive by grief.
- تو نه آن عودی کز آتش کم شود ** تو نه آن روحی که اسیر غم شود
- Aloes-wood burns, (but) the mine of aloes-wood is far from burning: how should the wind (of evil words) assail the source of (spiritual) light?
- عود سوزد کان عود از سوز دور ** باد کی حمله برد بر اصل نور
- Oh, ’tis from thee the heavens have (their) purity; oh, thy unkindness is better than kindness, 1875
- ای ز تو مر آسمانها را صفا ** ای جفای تو نکوتر از وفا
- Because if an unkindness come from the wise it is better than the kindness of the ignorant.
- ز انکه از عاقل جفایی گر رود ** از وفای جاهلان آن به بود
- The Prophet said, “Enmity (proceeding) from wisdom is better than the love that comes from a fool.”
- گفت پیغمبر عداوت از خرد ** بهتر از مهری که از جاهل رسد
- How an Amír harassed a sleeping man into whose mouth a snake had gone.
- رنجانیدن امیری خفتهای را که مار در دهانش رفته بود
- A wise man was riding along (at the moment when) a snake was going into the mouth of a man asleep.
- عاقلی بر اسب میآمد سوار ** در دهان خفتهای میرفت مار
- The rider saw that, and was hurrying to scare away the snake, (but) he got no chance (of doing so).
- آن سوار آن را بدید و میشتافت ** تا رماند مار را فرصت نیافت