- When they had turned the Súfí away and he was gone, the enemy went after him with a stout cudgel.
- چون به ره کردند صوفی را و رفت ** خصم شد اندر پیش با چوب زفت
- “O dog,” he cried, “is it Súfism that of a sudden you come into my orchard in spite (of me)?
- گفت ای سگ صوفیی باشد که تیز ** اندر آیی باغ ما تو از ستیز
- Did Junayd or Báyazíd direct you to behave in this way? From what Shaykh and Pír did this (instruction) reach you?”
- این جنیدت ره نمود و بایزید ** از کدامین شیخ و پیرت این رسید
- He beat the Súfí when he found him alone; he half killed him and cracked his head.
- کوفت صوفی را چو تنها یافتش ** نیم کشتش کرد و سر بشکافتش
- Said the Súfí, “Mine is over, but O comrades, take good care of yourselves! 2185
- گفت صوفی آن من بگذشت لیک ** ای رفیقان پاس خود دارید نیک
- Ye regarded me as an alien. Look out! I am not more alien than this scoundrel.
- مر مرا اغیار دانستید هان ** نیستم اغیارتر زین قلتبان
- That (cup) which I have drunk must be drunk by you, and such a draught as this is the due of every cad.”
- این چه من خوردم شما را خوردنی است ** وین چنین شربت جزای هر دنی است
- This world is (like) the mountain, and (all) thy words come back to thee from the echo.
- این جهان کوه است و گفتوگوی تو ** از صدا هم باز آید سوی تو
- After the gardener had finished with the Súfí, he invented a pretext of the same kind as the former,
- چون ز صوفی گشت فارغ باغبان ** یک بهانه کرد ز آن پس جنس آن
- Saying, “O my Sharíf, go to the house, for I have baked (some) thin cakes of bread for breakfast. 2190
- کای شریف من برو سوی وثاق ** که ز بهر چاشت پختم من رقاق