- “Hey,” he cried, “who are you? What is your name?” “(To speak) plainly,” said he, “my name is Iblís the damned.” 2610
- گفت هی تو کیستی نام تو چیست ** گفت نامم فاش ابلیس شقی است
- He (Mu‘áwiya) asked, “Why did you take pains to awaken me? Tell the truth, don't tell me what is reverse and contrary (to the fact).”
- گفت بیدارم چرا کردی به جد ** راست گو با من مگو بر عکس و ضد
- How Iblís gave Mu‘áwiya, may God be well-pleased with him, a fall, and practiced dissimulation, and how Mu‘áwiya answered him.
- از خر افکندن ابلیس معاویه را و رو پوش و بهانه کردن و جواب گفتن معاویه او را
- He said, “The time for prayer is (all but) come to an end: you must run quickly to the mosque.
- گفت هنگام نماز آخر رسید ** سوی مسجد زود میباید دوید
- Mustafá (Mohammed) said, boring the pearl of the idea, ‘Make haste to perform your devotions before the time is past.’”
- عجلوا الطاعات قبل الفوت گفت ** مصطفی چون در معنی میبسفت
- He (Mu‘áwiya) said, “Nay, nay; ’tis not thy purpose to be my guide unto any good.
- گفت نی نی این غرض نبود ترا ** که به خیری رهنما باشی مرا
- (If) a thief come secretly into my dwelling-place and say to me, ‘I am keeping watch,’ 2615
- دزد آید از نهان در مسکنم ** گویدم که پاسبانی میکنم
- How shall I believe that thief? How should a thief know the recompense and reward for good works?”
- من کجا باور کنم آن دزد را ** دزد کی داند ثواب و مزد را
- How Iblís again made answer to Mu‘áwiya.
- باز جواب گفتن ابلیس معاویه را
- He said, “At first I was an angel: I traversed the way of obedience (to God) with (all my) soul.
- گفت ما اول فرشته بودهایم ** راه طاعت را به جان پیمودهایم
- I was the confidant of them that follow the path (of devotion): I was familiar with them that dwell by the Throne of God.
- سالکان راه را محرم بدیم ** ساکنان عرش را هم دم بدیم
- How should (one's) first calling go out of (one's) mind? How should (one's) first love go forth from (one's) heart?
- پیشهی اول کجا از دل رود ** مهر اول کی ز دل بیرون شود