Rumi's Masnavi - It sees a miracle (wrought by a prophet), and at the moment it glows (with belief); (but) afterwards it says, “’Twas (only) a phantasy;

It sees a miracle (wrought by a prophet), and at the moment it glows (with belief); (but) afterwards it says, “’Twas (only) a phantasy;

معجزه بیند فروزد آن زمان ** بعد از آن گوید خیالی بود آن‏

For if that wondrous sight was real, why did it not become abiding, day and night, in the eye?”

ور حقیقت بودی آن دید عجب ** چون مقیم چشم نامد روز و شب‏

It is abiding in the eyes of the pure, (but) it does not haunt the eyes of animals (sensual men);

آن مقیم چشم پاکان می‏بود ** نه قرین چشم حیوان می‏شود

For the miracle is ashamed and scornful of these (bodily) senses: how should a peacock be (confined) in a narrow pit?

کان عجب زین حس دارد عار و ننگ ** کی بود طاوس اندر چاه تنگ‏

Take heed not to call me garrulous: I say (only) one in a hundred, and that (one) like a hair. 3505

تا نگویی مر مرا بسیار گو ** من ز صد یک گویم و آن همچو مو

How some Súfís abused a certain Súfí, saying that he talked too much in the presence of the Shaykh.

تشنیع صوفیان بر آن صوفی که پیش شیخ بسیار می‏گوید

Some Súfís abused a certain Súfí, and came to the Shaykh of the convent,

صوفیان بر صوفیی شنعت زدند ** پیش شیخ خانقاهی آمدند

And said to the Shaykh, “Demand justice for our souls from this Súfí, O Guide!”

شیخ را گفتند داد جان ما ** تو از این صوفی بجو ای پیشوا

He said, “Why, what is the complaint, O Súfís?” He (their spokesman) replied, “This Súfí has three annoying habits:

گفت آخر چه گله ست ای صوفیان ** گفت این صوفی سه خو دارد گران‏

In speech he is garrulous as a bell; in eating he eats more than twenty persons;

در سخن بسیار گو همچون جرس ** در خورش افزون خورد از بیست کس‏

And if he sleep, he is like the Men of the Cave.” (Thus) did the Súfís march to war (against him) before the Shaykh. 3510

ور بخسبد هست چون اصحاب کهف ** صوفیان کردند پیش شیخ زحف‏