Thou art a king in virtue of (the text), We have ennobled the sons of Adam: thou settest foot both on the dry land and on the Sea.
تو ز کرمنا بنی آدم شهی ** هم به خشکی هم به دریا پا نهی
For in spirit thou art (what is signified by the text), We have conveyed them on the Sea: push forward (then) from (the state implied in the words), We have conveyed them on the land.
که حملناهم علی البحری به جان ** از حملناهم علی البر پیش ران
The angels have no access to the land; the animal kind, again, are ignorant of the Sea.3775
مر ملایک را سوی بر راه نیست ** جنس حیوان هم ز بحر آگاه نیست
Thou in (thy) body art an animal, and in (thy) spirit thou art of the angels, so that thou mayst walk on the earth and also in the sky;
تو به تن حیوان به جانی از ملک ** تا روی هم بر زمین هم بر فلک
So that the seer with heart divinely inspired may be, in appearance, a man like yourselves.
تا به ظاهر مثلکم باشد بشر ** با دل یوحی إلیه دیدهور
His body of dust (is here), fallen upon the earth; (but) his spirit (is) circling in this highest sphere (of Heaven).
قالب خاکی فتاده بر زمین ** روح آن گردان بر این چرخ برین
We all are water-birds, O lad: the Sea fully knows our language.
ما همه مرغابیانیم ای غلام ** بحر میداند زبان ما تمام
Therefore the Sea is (our) Solomon, and we are as the birds (familiar with Solomon): in Solomon we move unto everlasting.3780
پس سلیمان بحر آمد ما چو طیر ** در سلیمان تا ابد داریم سیر
With Solomon set thy foot in the Sea, that the water, David-like, may make a hundred rings of mail (ripples).
با سلیمان پای در دریا بنه ** تا چو داود آب سازد صد زره
That Solomon is present to all, but (His) jealousy binds (our) eyes (with spells) and enchants (us),
آن سلیمان پیش جمله حاضر است ** لیک غیرت چشم بند و ساحر است