Everything that thou hast of wealth and (skill in) a handicraft (or profession)— was it not at first a quest and a thought?
هرچه داری تو ز مال و پیشه‌ای ** نه طلب بود اول و اندیشه‌ای
Story of the person who in the time of David, on whom be peace, used to pray night and day, crying, “Give me a lawful livelihood without trouble (on my part).”
حکایت آن شخص کی در عهد داود شب و روز دعا می‌کرد کی مرا روزی حلال ده بی رنج
In the time of the prophet David a certain man, beside every sage and before every simpleton,1450
آن یکی در عهد داوود نبی ** نزد هر دانا و پیش هر غبی
Used always to utter this prayer: “O God, bestow on me riches without trouble!
این دعا می‌کرد دایم کای خدا ** ثروتی بی رنج روزی کن مرا
Since Thou hast created me a lazybones, a receiver of blows, a slow mover, a sluggard,
چون مرا تو آفریدی کاهلی ** زخم‌خواری سست‌جنبی منبلی
One cannot place on sore-backed luckless asses the load carried by horses and mules.
بر خران پشت‌ریش بی‌مراد ** بار اسپان و استران نتوان نهاد
Inasmuch as Thou, O perfect One, hast created me lazy, do Thou accordingly give me the daily bread by the way of laziness.
کاهلم چون آفریدی ای ملی ** روزیم ده هم ز راه کاهلی
I am lazy and sleeping in the shade in (the world of) existence: I sleep in the shade of this Bounty and Munificence.1455
کاهلم من سایه‌ی خسپم در وجود ** خفتم اندر سایه‌ی این فضل و جود
Surely for them that are lazy and sleeping in the shade Thou hast prescribed a livelihood in another fashion.
کاهلان و سایه‌خسپان را مگر ** روزیی بنوشته‌ای نوعی دگر
Every one that has a foot (power to move) seeks a livelihood: do Thou show some pity towards every one that has no foot.
هر که را پایست جوید روزیی ** هر که را پا نیست کن دلسوزیی
Send the daily bread to that sorrowful one: cause the cloud to rain in the direction of every land.
رزق را می‌ران به سوی آن حزین ** ابر را باران به سوی هر زمین