- Thou dost not tumble on thy head but goest happily along, while I am tumbling on my head, like one who has lost his way.
- تو نه آیی در سر و خوش می‌روی ** من همی‌آیم بسر در چون غوی
- At every moment I am falling on my face, whether (it be) in a dry place or a wet.
- من همی‌افتم برو در هر دمی ** خواه در خشکی و خواه اندر نمی
- Declare to me what is the cause of this, that I may know how I must live.”
- این سبب را باز گو با من که چیست ** تا بدانم من که چون باید بزیست
- He (the camel) said, “My eye is clearer than thine; furthermore, it is also looking from on high: 1750
- گفت چشم من ز تو روشن‌ترست ** بعد از آن هم از بلندی ناظرست
- When I come up to the top of a high hill, I regard attentively the end of the pass;
- چون برآیم بر سرکوه بلند ** آخر عقبه ببینم هوشمند
- Then too God reveals to my eye all the lowness and loftiness of the way,
- پس همه پستی و بالایی راه ** دیده‌ام را وا نماید هم اله
- (So that) I take every step with (clear) sight and am delivered from stumbling and falling,
- هر قدم من از سر بینش نهم ** از عثار و اوفتادن وا رهم
- (Whereas) thou dost not see two or three steps in front of thee: thou seest the bait, but thou dost not see the pain of the snare.
- تو ببینی پیش خود یک دو سه گام ** دانه بینی و نبینی رنج دام
- Are the blind and the seeing equal before you (according to your opinion) in their abiding and their alighting and their journeying?” 1755
- یستوی الاعمی لدیکم والبصیر ** فی المقام و النزول والمسیر
- When God gives a spirit to the embryo in the womb, He implants in its (the spirit's) temperament (the desire of) drawing particles together.
- چون جنین را در شکم حق جان دهد ** جذب اجزا در مزاج او نهد