By David iron is made (soft as) a piece of wax; in thy hand wax is (hard) as iron.
آهن از داوود مومی می‌شود ** موم در دستت چو آهن می‌بود
Nearness (to God) in respect of (His) creating and sustaining (us) is common to all, (but only) these noble ones possess the nearness (consisting) of the inspiration of Love.
قرب خلق و رزق بر جمله‌ست عام ** قرب وحی عشق دارند این کرام
Nearness is of various kinds, O father: the sun strikes (both) on the mountains and on the gold (in the mine);705
قرب بر انواع باشد ای پدر ** می‌زند خورشید بر کهسار و زر
But between the sun and the gold there is a nearness (affinity) of which the bíd-tree hath no knowledge.
لیک قربی هست با زر شید را ** که از آن آگه نباشد بید را
(Both) the dry and fresh bough are near to the sun: how should the sun be screened off from either?
شاخ خشک و تر قریب آفتاب ** آفتاب از هر دو کی دارد حجاب
But where is the nearness of the sappy bough, from which you eat ripe fruit?
لیک کو آن قربت شاخ طری ** که ثمار پخته از وی می‌خوری
From nearness to the sun let the dry bough get (if it can) anything besides withering sooner!
شاخ خشک از قربت آن آفتاب ** غیر زوتر خشک گشتن گو بیاب
O man without wisdom, do not be an inebriate of the sort that (when) he comes (back) to his wits he feels sorry;710
آنچنان مستی مباش ای بی‌خرد ** که به عقل آید پشیمانی خورد
Nay, be one of those inebriates on account of whom, whilst they are drinking the wine (of Divine Love), mature (strong) intellects suffer regret.
بلک از آن مستان که چون می می‌خورند ** عقلهای پخته حسرت می‌برند
O thou who, like a cat, hast caught (nothing better than) an old mouse, if thou art pot-valiant with that wine (of Love), catch the Lion!
ای گرفته همچو گربه موش پیر ** گر از آن می شیرگیری شیر گیر