- When he had tasted honesty from the noble, he without arrogance (humbly) became devoted to honesty. 765
- او چو ذوق راستی دید از کرام ** بی تکبر راستی را شد غلام
- How the jackal which had fallen into the dyer’s vat pretended to be a peacock.
- دعوی طاوسی کردن آن شغال کی در خم صباغ افتاده بود
- (In the fashion) that parti-colored jackal came secretly and tapped on the lobe of the rebuker’s ear.
- و آن شغال رنگ‌رنگ آمد نهفت ** بر بناگوش ملامت‌گر بکفت
- “Prithee look at me and at my colour: truly the idolater possesses no idol like me.
- بنگر آخر در من و در رنگ من ** یک صنم چون من ندارد خود شمن
- Like the flower-garden I have become many-hued and lovely: bow in homage to me, do not withdraw from me (in aversion).
- چون گلستان گشته‌ام صد رنگ و خوش ** مر مرا سجده کن از من سر مکش
- Behold my glory and splendour and sheen and radiance and colour! Call me the Pride of the World and the Pillar of the Religion!
- کر و فر و آب و تاب و رنگ بین ** فخر دنیا خوان مرا و رکن دین
- I have become the theatre of the Divine Grace, I have become the tablet on which the Divine Majesty is unfolded. 770
- مظهر لطف خدایی گشته‌ام ** لوح شرح کبریایی گشته‌ام
- O jackals, take heed, do not call me a jackal: how should a jackal have so much beauty?”
- ای شغالان هین مخوانیدم شغال ** کی شغالی را بود چندین جمال
- Those jackals came thither en masse, like moths around the candle.
- آن شغالان آمدند آنجا بجمع ** همچو پروانه به گرداگرد شمع
- “Say then, what shall we call thee, O creature of (pure) substance?” He replied, “ A peacock (brilliant) as Jupiter.”
- پس چه خوانیمت بگو ای جوهری ** گفت طاوس نر چون مشتری
- Then they said to him, “The spiritual peacocks have displays (with the Beloved) in the Rose-garden:
- پس بگفتندش که طاوسان جان ** جلوه‌ها دارند اندر گلستان