He (such a king) is seated inwardly (in spirit) amidst the rose-garden (of union with God); outwardly (in the body) he is acting as a hádí amongst his friends.
شسته در باطن میان گلستان ** ظاهر آحادی میان دوستان
The garden is going with him wherever he goes, but it is (always) being concealed from the people.
بوستان با او روان هر جا رود ** لیک آن از خلق پنهان می‌شود
The fruit is making entreaty, saying, “Eat of me”; the Water of Life is come, saying, “Drink of me.”
میوه‌ها لایه‌کنان کز من بچر ** آب حیوان آمده کز من بخور
Make a circuit of heaven without wing and pinion, like the sun and like the full-moon and like the new moon.1105
طوف می‌کن بر فلک بی‌پر و بال ** هم‌چو خورشید و چو بدر و چون هلال
Thou wilt be moving, like the spirit, and (there will be) no foot; thou wilt be eating a hundred dainties, and (there will be) none chewing a morsel.
چون روان باشی روان و پای نی ** می‌خوری صد لوت و لقمه‌خای نی
Neither will the leviathan, Pain, dash against thy ship, nor will ugliness appear in thee from dying.
نی‌نهنگ غم زند بر کشتیت ** نی پدید آید ز مردم زشتیت
Thou wilt be sovereign, army, and throne, all together: thou wilt be both the fortunate and Fortune.
هم تو شاه و هم تو لشکر هم تو تخت ** هم تو نیکوبخت باشی هم تو بخت
(Even) if thou art fortunate and a powerful monarch, (yet) Fortune is other than thou: one day Fortune goes,
گر تو نیکوبختی و سلطان زفت ** بخت غیر تست روزی بخت رفت
And thou art left destitute like beggars. Be thou thine own fortune, O elect one!1110
تو بماندی چون گدایان بی‌نوا ** دولت خود هم تو باش ای مجتبی
When thou art thine own fortune, O man of Reality, then how wilt thou, who art Fortune, lose thyself?
چون تو باشی بخت خود ای معنوی ** پس تو که بختی ز خود کی گم شوی