(Even) if thou art fortunate and a powerful monarch, (yet) Fortune is other than thou: one day Fortune goes,
گر تو نیکوبختی و سلطان زفت ** بخت غیر تست روزی بخت رفت
And thou art left destitute like beggars. Be thou thine own fortune, O elect one!1110
تو بماندی چون گدایان بی‌نوا ** دولت خود هم تو باش ای مجتبی
When thou art thine own fortune, O man of Reality, then how wilt thou, who art Fortune, lose thyself?
چون تو باشی بخت خود ای معنوی ** پس تو که بختی ز خود کی گم شوی
How wilt thou lose thyself, O man with goodly qualities, when thy Essence has become thy kingdom and riches?
تو ز خود کی گم شوی از خوش‌خصال ** چونک عین تو ترا شد ملک و مال
The rest of the story of Solomon, on whom be peace: how he built the Farther Mosque (the Temple of Solomon) by instruction and inspiration from God, (given to him) for wise purposes which He (only) knows; and how angels, demons, genies, and men lent visible aid.
بقیه‌ی عمارت کردن سلیمان علیه‌السلام مسجد اقصی را به تعلیم و وحی خدا جهت حکمتهایی کی او داند و معاونت ملایکه و دیو و پری و آدمی آشکارا
(God said) “O Solomon, build the Farther Mosque, the army of Bilqís has come into (has adopted) the (ritual) prayer.”
ای سلیمان مسجد اقصی بساز ** لشکر بلقیس آمد در نماز
When he laid the foundation of that Mosque, genies and men came and threw themselves into the work,
چونک او بنیاد آن مسجد نهاد ** جن و انس آمد بدن در کار داد
One party from love, and another company unwillingly, just as God’s servants (do) in the way of obedience (to Him).1115
یک گروه از عشق و قومی بی‌مراد ** هم‌چنانک در ره طاعت عباد
The folk (of the world) are (like) demons, and desire is the chain dragging them to shop and crops.
خلق دیوانند و شهوت سلسله ** می‌کشدشان سوی دکان و غله
This chain is (the result) of being afraid (of poverty) and crazed (with worldliness): do not regard these folk as unchained.
هست این زنجیر از خوف و وله ** تو مبین این خلق را بی‌سلسله
It drags them to earning and hunting; it drags them to the mine and the seas.
می‌کشاندشان سوی کسب و شکار ** می‌کشاندشان سوی کان و بحار