We have all become satisfied with (reading) the table of contents, because we are steeped in cupidity and vain desire.
جمله بر فهرست قانع گشته‌ایم ** زانک در حرص و هوا آغشته‌ایم
The table of contents is a snare for the vulgar, that they may think the text of the scroll is like that (table).1570
باشد آن فهرست دامی عامه را ** تا چنان دانند متن نامه را
Open the title-page, do not turn your neck aside from these words—and God best knoweth the right course.
باز کن سرنامه را گردن متاب ** زین سخن والله اعلم بالصواب
That title is like a declaration made by the tongue: examine the text of the scroll, namely, the bosom (your inward self),
هست آن عنوان چو اقرار زبان ** متن نامه‌ی سینه را کن امتحان
(And see) whether it is in agreement with your declaration, in order that your actions may not be hypocritical.
که موافق هست با اقرار تو ** تا منافق‌وار نبود کار تو
When you are carrying a very heavy sack, you must not fail to look into it,
چون جوالی بس گرانی می‌بری ** زان نباید کم که در وی بنگری
(To see) what of sour and sweet you have in the sack. If it is worth bringing along, bring it;1575
که چه داری در جوال از تلخ و خوش ** گر همی ارزد کشیدن را بکش
Otherwise, empty your sack of the stones (in it), and redeem yourself from this fruitless toil and disgrace.
ورنه خالی کن جوالت را ز سنگ ** باز خر خود را ازین بیگار و ننگ
Put in the sack that (only) which must be brought to righteous sultans and kings.
در جوال آن کن که می‌باید کشید ** سوی سلطانان و شاهان رشید
Story of the divine with a big turban and the man who carried it off, and how he (the divine) shouted, “Undo it and see what you are taking: then take it (if you wish)!”
حکایت آن فقیه با دستار بزرگ و آنک بربود دستارش و بانگ می‌زد کی باز کن ببین کی چه می‌بری آنگه ببر
A certain divine had collected some old rags and wound them in his turban,
یک فقیهی ژنده‌ها در چیده بود ** در عمامه‌ی خویش در پیچیده بود