- Cotton is its nurse at first, but in the end it carries its flames up to the aether. 1875
- دایه‌اش پنبه‌ست اول لیک اخیر ** می‌رساند شعله‌ها او تا اثیر
- At first, man is in bondage to sleep and food; ultimately he is higher than the angels.
- مرد اول بسته‌ی خواب و خورست ** آخر الامر از ملایک برترست
- Under the protection of cotton and sulphur matches his flame and light rises above Suhá.
- در پناه پنبه و کبریتها ** شعله و نورش برآیدت بر سها
- He illuminates the dark world: he tears the iron fetter (in pieces) with a needle.
- عالم تاریک روشن می‌کند ** کنده‌ی آهن به سوزن می‌کند
- Though the fire too is connected with the body, is ‘it not derived from the spirit and the spiritual?
- گرچه آتش نیز هم جسمانی است ** نه ز روحست و نه از روحانی است
- The body hath no share in that glory: the body is as a drop of water in comparison with the sea of the spirit. 1880
- جسم را نبود از آن عز بهره‌ای ** جسم پیش بحر جان چون قطره‌ای
- The days of the body are increased by the spirit: mark what becomes of the body when the spirit goes (from it).
- جسم از جان روزافزون می‌شود ** چون رود جان جسم بین چون می‌شود
- The range of thy body is an ell or two, no more: thy spirit is a maker of swift flights to heaven.
- حد جسمت یک دو گز خود بیش نیست ** جان تو تا آسمان جولان‌کنیست
- In the spirit’s imagination, O prince, ‘tis (but) half a step to Baghdad and Samarcand.
- تا به بغداد و سمرقند ای همام ** روح را اندر تصور نیم گام
- The fat (white) of thine eye is two dirhems in weight: the light of its spirit (reaches) to the lofty region of the sky.
- دو درم سنگست پیه چشمتان ** نور روحش تا عنان آسمان