God hath given thee the polishing instrument, Reason, to the end that thereby the leaf (surface) of the heart may be made resplendent.2475
صیقل عقلت بدان دادست حق ** که بدو روشن شود دل را ورق
Thou, O prayerless man, hast put the polisher (Reason) in bonds and hast loosed the two hands of sensuality.
صیقلی را بسته‌ای ای بی‌نماز ** وآن هوا را کرده‌ای دو دست باز
If bonds be put on sensuality, the hand of the polisher (Reason) will be untied.
گر هوا را بند بنهاده شود ** صیقلی را دست بگشاده شود
A piece of iron that became a mirror of the Unseen—all the forms (of the Unseen) would be shot into it.
آهنی که آیینه غیبی بدی ** جمله صورتها درو مرسل شدی
(But) thou madest (thy heart) dark and didst let the rust into thy nature: this is (the inner meaning of) they work evil on the earth.
تیره کردی زنگ دادی در نهاد ** این بود یسعون فی الارض الفساد
So hast thou done till now: now do it not. Thou hast made the water turbid: do not make it more (so).2480
تاکنون کردی چنین اکنون مکن ** تیره کردی آب را افزون مکن
Do not stir it up (befoul it): let this water become clear, and (then) behold the moon and stars circling therein.
بر مشوران تا شود این آب صاف ** واندرو بین ماه و اختر در طواف
For man is like the water of the river: when it becomes turbid, thou canst not see its bottom.
زانک مردم هست هم‌چون آب جو ** چون شود تیره نبینی قعر او
The bottom of the river is full of jewels and full of pearls: take heed, do not make (the water) turbid, for it is (originally) pure and free (from pollution).
قعر جو پر گوهرست و پر ز در ** هین مکن تیره که هست او صاف حر
The spirit of man resembles air: when it (air) is mixed with dust, it veils the sky,
جان مردم هست مانند هوا ** چون بگرد آمیخت شد پرده‌ی سما