‘Tis the attracting power of homogeneity (that indicates one’s real nature): consider now with whom thou art congenial in respect of infidelity or true religion.
جاذبه‌ی جنسیتست اکنون ببین ** که تو جنس کیستی از کفر و دین
If thou art inclined towards Hámán, thou hast the nature of Hámán, and if thou art inclined towards Moses, thou art a glorifier of God.
گر بهامان مایلی هامانیی ** ور به موسی مایلی سبحانیی
And if thou art inclined and impelled towards both, thou art carnal soul and reason both mingled together.
ور بهر و مایلی انگیخته ** نفس و عقلی هر دوان آمیخته
Both (these) are at war: take heed, take heed, and strive that the spiritual realities may prevail over the (sensuous) forms.
هر دو در جنگند هان و هان بکوش ** تا شود غالب معانی بر نقوش
In the world of war ‘tis joy enough that thou shouldst always, see defeat (inflicted) on the enemy.2720
در جهان جنگ شادی این بسست ** که ببینی بر عدو هر دم شکست
Finally that quarrelsome-looking (contumacious) man (Pharaoh) in his hardness (of heart) told Hámán, for the purpose of consultation.
آن ستیزه‌رو بسختی عاقبت ** گفت با هامان برای مشورت
He told (him) the promises pf the one (Moses) with whom God spoke, and made that misguided person his confidant.
وعده‌های آن کلیم‌الله را ** گفت و محرم ساخت آن گمراه را
How Pharaoh took counsel with ha vizier, Hámán, as to believing in Moses, on whom be peace.
مشورت کردن فرعون با وزیرش هامان در ایمان آوردن به موسی علیه‌السلام
He told Hamán when he saw him alone: Hámán sprang up and rent the bosom of his shirt.
گفت با هامان چون تنهااش بدید ** جست هامان و گریبان را درید
That accursed one uttered loud cries’ and sobs and beat his turban and cap on the ground,
بانگها زد گریه‌ها کرد آن لعین ** کوفت دستار و کله را بر زمین
Saying, “How durst he say those vain words so impudently in the face of the king?2725
که چگونه گفت اندر روی شاه ** این چنین گستاخ آن حرف تباه