- God alone is the giver of aspiration: no base churl aspires to be a king.
- واهب همت خداوندست و بس ** همت شاهی ندارد هیچ خس
- God's assignment of a particular lot to any one does not hinder (him from exercising) consent and will and choice;
- نیست تخصیص خدا کس را به کار ** مانع طوع و مراد و اختیار
- But when He brings some trouble on an ill-fated man, he (that man) ungratefully packs off in flight; 2915
- لیک چون رنجی دهد بدبخت را ** او گریزاند به کفران رخت را
- (Whereas), when God brings some trouble on a good-fortuned (blessed) man, he always (approaches and) abides nearer (to God).
- نیکبختی را چو حق رنجی دهد ** رخت را نزدیکتر وا می‌نهد
- In battle the pusillanimous from fear for their lives have chosen the means (resource) of flight,
- بددلان از بیم جان در کارزار ** کرده اسباب هزیمت اختیار
- (While) the courageous, also from fear for their lives, have charged towards the ranks of the enemy.
- پردلان در جنگ هم از بیم جان ** حمله کرده سوی صف دشمنان
- Rustams (heroes) are borne onward by (their) fear and pain; from fear, too, the man of infirm spirit dies within himself.
- رستمان را ترس و غم وا پیش برد ** هم ز ترس آن بددل اندر خویش مرد
- Tribulation and fear for one's life are like a touchstone: thereby the brave man is distinguished from every coward. 2920
- چون محک آمد بلا و بیم جان ** زان پدید آید شجاع از هر جبان
- How God made a revelation to Moses, on whom be peace, saying, "O Moses, I who am the exalted Creator love thee."
- وحی کردن حق به موسی علیه‌السلام کی ای موسی من کی خالقم تعالی ترا دوست می‌دارم
- God spoke to Moses by inspiration of the heart, saying, “O chosen one, I love thee.”
- گفت موسی را به وحی دل خدا ** کای گزیده دوست می‌دارم ترا
- He (Moses) said, “O Bountiful One, (tell me) what disposition (in me) is the cause of that, in order that I may augment it.”
- گفت چه خصلت بود ای ذوالکرم ** موجب آن تا من آن افزون کنم