Hath not the Lamp of the peoples called this world and that world the two fellow-wives (who are always quarrelling with each other)?
نه بگفتست آن سراج امتان ** این جهان و آن جهان را ضرتان
Therefore union with this (world) is separation from that (world): the health of this body is the sickness of the spirit.
پس وصال این فراق آن بود ** صحت این تن سقام جان بود
Hard is the separation from this transitory abode: know, then, that the separation from that permanent abode is harder3210
سخت میآید فراق این ممر ** پس فراق آن مقر دان سختتر
Since it is hard for thee to be separated from the form, how hard must it be to be parted from its Maker!
چون فراق نقش سخت آید ترا ** تا چه سخت آید ز نقاشش جدا
O thou that hast not the patience to do without the vile world, how, O friend, how hast thou the patience to do without God?
ای که صبرت نیست از دنیای دون ** چونت صبرست از خدا ای دوست چون
Since thou hast not the patience to do without this black water, how hast thou the patience to do without God's (pure) fountain?
چونک صبرت نیست زین آب سیاه ** چون صبوری داری از چشمهی اله
Since thou art restless without this (worldly) drink, how art thou (remaining patiently) apart from the righteous and from they shall drink (of the wine of Paradise)?
چونک بی این شرب کم داری سکون ** چون ز ابراری جدا وز یشربون
If for one moment thou behold the beauty of the Loving One and cast thy soul and existence into the fire (of love),3215
گر ببینی یک نفس حسن ودود ** اندر آتش افکنی جان و وجود
After that thou wilt regard this (worldly) drink as a carcase, when thou beholdest the glory and splendour of nighness (unto Him).
جیفه بینی بعد از آن این شرب را ** چون ببینی کر و فر قرب را
Like the prince, thou wilt attain unto thy Beloved; then thou wilt draw out from thy foot the thorn of self.
همچو شهزاده رسی در یار خویش ** پس برون آری ز پا تو خار خویش