- Learn from thy Father; for in (the hour of) sin Adam came down willingly to the vestibule
- از پدر آموز که آدم در گناه ** خوش فرود آمد به سوی پایگاه
- When he beheld that Knower of secrets, he stood up on his feet to ask forgiveness. 325
- چون بدید آن عالم الاسرار را ** بر دو پا استاد استغفار را
- He seated himself on the ashes of contrition: he did not jump from one branch of idle pleading to another
- بر سر خاکستر انده نشست ** از بهانه شاخ تا شاخی نجست
- He said only, ‘O Lord, verily we have done wrong,’ when he saw the (angelic) life-guards in front and behind.
- ربنا انا ظلمنا گفت و بس ** چونک جانداران بدید از پیش و پس
- He saw the life-guards who are invisible, as the spirit is—each one’s mace (reaching) to the sky—-
- دید جانداران پنهان هم‌چو جان ** دورباش هر یکی تا آسمان
- Saying, ‘Hola! be (as) the ant before Solomon, lest this mace cleave thee asunder.
- که هلا پیش سلیمان مور باش ** تا بنشکافد ترا این دورباش
- Do not for one moment stand (anywhere) but in the place of truth: a man hath no guardian like the (seeing) eye. 330
- جز مقام راستی یک دم مه‌ایست ** هیچ لالا مرد را چون چشم نیست
- (Even) if the blind man be purified by admonition, he continually becomes polluted again.
- کور اگر از پند پالوده شود ** هر دمی او باز آلوده شود
- O Adam, thou art not blind of vision, but when the Divine destiny comes, the sight becomes blind.’”
- آدما تو نیستی کور از نظر ** لیک اذا جاء القضا عمی البصر
- Lifetimes are needed—(so) rarely and occasionally (does it happen)—for the seeing man to fall by destiny into the pit.
- عمرها باید به نادر گاه‌گاه ** تا که بینا از قضا افتد به چاه